Tapestry - Nana Mouskouri

My life has been a tapestry

Of rich and royal hue

An ever lasting vision

Of the ever-changing view

A wonderous woven magic

In bits of blue and gold

A tapestry to feel and see,

Impossible to hold

Once amid the soft and silver sadness in the sky

There came a man of fortune, a drifter passing by

He wore a torn and tattered cloth around his leathered hide

And a coat of many colors, yellow green on either side

He moved with some uncertainty as if he din’t know

Just what he was there for or where he ought to go

Once he reached for something golden hanging from a tree

And his hand came down empty

Soon within my tapestry along the rutted road

He sat upon on a river rock and turned into a toad

It seem that he had fallen into someone’s wicked spell

And I wept to see him suffer, though I didn’t know him well

As I watched in sorrow, then suddenly appeared

A figure grey and ghostly beneath a flowing beard

In time of deepest darkness

I’ve seen him dressed in black

Now my tapestry’s unravelling;

He’s come to take me back (3 times)

Mijn leven is een tapijt geweest

Van rijke en koninklijke tint

Een blijvende visie

Van het steeds veranderende uitzicht

Een wonderbaarlijke geweven magie

In stukjes blauw en goud

Een tapijt om te voelen en te zien,

Onmogelijk om vast te houden

Eens te midden van de zachte en zilveren droefheid in de lucht

Er kwam een ​​man van fortuin voorbij, een zwerver voorbij

Hij droeg een gescheurde en gescheurde doek om zijn leren huid

En een jas met vele kleuren, geelgroen aan beide kanten

Hij bewoog zich met enige onzekerheid alsof hij het niet wist

Precies waarvoor hij daar was of waar hij heen zou moeten gaan?

Op een keer pakte hij iets gouds dat aan een boom hing

En zijn hand kwam leeg neer

Binnenkort in mijn wandtapijt langs de kronkelige weg

Hij ging op een rivierrots zitten en veranderde in een pad

Het lijkt erop dat hij in iemands slechte betovering was gevallen

En ik huilde om hem te zien lijden, hoewel ik hem niet goed kende

Terwijl ik met verdriet toekeek, verscheen toen plotseling

Een grijs en spookachtig figuur onder een golvende baard

In de diepste duisternis

Ik heb hem in het zwart zien gekleed

Nu is mijn tapijt aan het ontrafelen;

Hij is gekomen om me terug te brengen (3 keer)