Время - Надежда Гуськова

Ты на миг глаза свои закрой.

И меня нежнее обними.

Пусть плывет куда-то шар земной.

Сколько нам отпущено с тобой… любви?

Сколько нам осталось от неё?

Сколько в ней иллюзии, увы.

Но ведь если стрелки у часов.

Замерли у разных полюсов.

Дважды в сутки всё равно они правы…

Припев:

Неспешно время во всей Вселенной.

Мы лишь мгновение одной весны.

Так невесомы прикосновения.

У любви на запястье вдруг застыли часы…

Побудь со мной…

Высоко над нашей головой.

Загорятся в небе маяки.

Мы одно течение реки.

И я даже в омут за тобой… вопреки…

Повернуть бы это время вспять.

Но не властны мы с тобой над ним.

Дышим мы мгновением одним.

И над этой пропастью парим.

Будь со мной, я не хочу тебя терять.

Припев:2х.

Неспешно время во всей Вселенной.

Мы лишь мгновение одной весны.

Так невесомы прикосновения.

У любви на запястье вдруг застыли часы…

Побудь со мной…

Sluit even je ogen.

En omhels me teder.

Laat de wereldbol ergens zweven.

Hoeveel mogen we bij jou...liefs?

Hoeveel hebben we nog van haar?

Hoeveel illusies zitten erin, helaas.

Maar als de wijzers van de klok

Bevroren op verschillende polen.

Twee keer per dag hebben ze nog gelijk...

Refrein:

Langzame tijd in het hele universum.

We zijn slechts een moment van een lente.

Dus gewichtloze aanraking.

Liefde om de pols bevroor plotseling de klok ...

Blijf bij mij…

Hoog boven ons hoofd.

Vuurtorens zullen oplichten in de lucht.

We zijn één rivier.

En ik zit zelfs in het zwembad achter je aan... ondanks...

Draai deze keer terug.

Maar jij en ik hebben geen macht over hem.

We ademen een moment in.

En we zweven over deze afgrond.

Wees bij me, ik wil je niet kwijt.

Koor: 2x.

Langzame tijd in het hele universum.

We zijn slechts een moment van een lente.

Dus gewichtloze aanraking.

Liefde om de pols bevroor plotseling de klok ...

Blijf bij mij…