L'horloge - Mylène Farmer

Horloge!

dieu sinistre, effrayant, impassible

Dont le doigt nous menace et nous dit «Souviens-toi!

Les vibrantes Douleurs dans ton coeur plein d’effroi

Se planteront bientôt comme dans une cible;

«Le Plaisir vaporeux fuira vers l’horizon

Ainsi qu’une sylphide au fond de sa coulisse;

Chaque instant te dévore un morceau du délice

A chaque homme accordé pour toute sa saison.

«Trois mille six cent fois par heure, la Seconde

Chuchote: Souviens-toi!

— Rapide, avec sa voix

D’insecte, Maintenant dit: Je suis Autrefois,

Et j’ai pompé ta vie avec ma trompe immonde !

«Remember!

Souviens-toi, prodigue Esto memor!

(Mon gosier de métal parle toutes les langues.)

Les minutes, mortel folâtre, sont des gangues

Qu’il ne faut pas lâcher sans en extraire l’or!

«Souviens-toi que le temps est un joueur avide

Qui gagne sans tricher, à tout coup!

c’est la loi.

Le jour décroit;

la nuit augmente, souviens-toi!

Le gouffre a toujours soif: la clepsydre se vide.

«Tantôt sonnera l’heure où le divin Hasard,

Où l’auguste Vertu, ton épouse encore vierge,

Où le repentir même (oh! la dernière auberge!),

Où tout te dira: Meurs, vieux lâche!

il est trop tard!»

Klok!

sinistere god, spookachtig, onbewogen

Wiens vinger ons bedreigt en zegt: "Denk eraan!

De trillende pijnen in je hart vol angst

Zal binnenkort crashen als in een doel;

"Vapourous Pleasure zal naar de horizon vluchten"

Evenals een sylph onderaan haar backstage;

Elk moment verslindt je een stukje genot

Aan elke man toegekend voor zijn hele seizoen.

"Drieduizendzeshonderd keer per uur, de Tweede

Fluister: Onthoud!

— Snel, met zijn stem

Van insect, Nu zei: ik ben vroeger,

En ik zoog je leven met mijn vuile slurf!

"Herinneren!

Denk eraan, verloren Esto-herinnering!

(Mijn metalen keel spreekt alle talen.)

De minuten, speelse sterveling, zijn ganggesteenten

Dat mogen we niet loslaten zonder het goud eruit te halen!

"Vergeet niet dat tijd een hebzuchtige speler is

Die wint zonder vals te spelen, elke keer weer!

het is de wet.

De dag neemt af;

de nacht groeit, onthoud!

De afgrond is altijd dorstig: de clepsydra is leeg.

"Binnenkort zal het uur slaan waarop het goddelijke Kans,

Waar augustus Virtue, je nog maagdelijke vrouw,

Waar zelfs bekering (oh! de laatste herberg!),

Waar alles je zal vertellen: sterf, oude lafaard!

het is te laat!"