Devant soi - Mylène Farmer

Il a bu dans le cours d’un ruisseau

Parcouru les montagnes et le Pô

Il a vu dans vos yeux tant de haine

Qu’il s’est cru un instant plus le même

Il a pris des chemins solitaires

Privé d’os comme un chien qui se terre

Il s’est mis à pleurer comme on aime

Continuer à prier quand même

C’est devant soi

Qu’il faut se voir

La vie n’est pas toujours

Ce que l’on croit

C’est devant soi

Que je veux vivre

J’ai devant moi beaucoup de vies et de rires

C’est devant soi

Qu’il faut se voir

La vie n’est pas toujours

Ce chemin droit

Il faut me dire

Quand vient le noir

J’ai devant moi beaucoup de vies et d’espoir

Il a vu les loups surgir du bois

Suspendu aux branches de vos lois

Il a perdu l’amour, deux étoiles

Qui brillaient dans son coeur qui se voile

Il a compris quand gorge se serre

Que la vie ouvre porte à l’enfer

Mais là haut, un faucon se déploie

Qui protège son nom, son choix

Hij dronk in de loop van een stroom

Reisde door de bergen en de Po

Hij zag in je ogen zoveel haat

Dat hij even dacht dat hij niet meer dezelfde was

Hij nam eenzame paden

Zonder been als een jachthond

Hij begon te huilen zoals we willen

Blijf toch bidden

Het is voor je

Dat we elkaar moeten zien

Het leven is niet altijd

Wat we geloven?

Het is voor je

Dat ik wil leven

Ik heb veel levens en gelach voor de boeg

Het is voor je

Dat we elkaar moeten zien

Het leven is niet altijd

Dit rechte pad

Je moet me vertellen

Als het donker wordt

Ik heb veel levens en hoop voor me

Hij zag de wolven uit het bos komen

Hangend aan de takken van uw wetten

Hij verloor de liefde, twee sterren

Dat scheen in haar gesluierde hart

Hij begreep het als de keel zich samentrekt

Laat het leven de deur naar de hel openen

Maar daarboven ontvouwt zich een havik

Wie beschermt zijn naam, zijn keuze