Rattenkönig - Mütiilation

Plague times and wind of putrefaction

Gutter belching rats by millions

Brutal wave of squeaking vermin

Babies devoured in their cradle

Rats seemed to come all from the same place

A putrid forgotten gutter’s bowel

And in the middle of the nest

Something as a crown

A crown made of rats all linked by the tail

One day a stranger came with odd tongue and red eyes

His little rat’s eyes were shining with malicious intelligence

Strangely looking

Breeding distrust

Covered with rats' furs

Greasy whiskers like rat’s tails over his buck-like yellow teeth

Deeply cold and malevolent hawking the plague message

Stench of death and gutter smell follow his ugly path

He seemed to be the only one not affected by the rats

Some said they saw him speak with rats

He who came from nowhere

Soon people asked for help to him

Ready to give the few they had

The deal was clear he would get out the rats for free

The condition is that he takes one child with him

But none of the yokels wanted any child to sacrifice

They decided another way to break the deal and never pay

«Just let him kill the rats and we won’t give anyone…»

They said «agreed» and gave him their word

He looked at them and he promised at dawn rats would be gone…

At night the villager hardly slept bitten by remorse

Surrounded by the sound of his flute

Monotonous and sullen…

The stranger walked calmly

His music following him in the night

And the rats followed him near the lake

Gazing at his complaint…

Trustful they all understood and accepted what he silently said

The procession disappeared in the deep waters and none saw them again

And the morning after when he asked for the child

None wanted to give his son

Their plan was running on

The rats were gone but the villagers expelled him with no child

With the acid smile of betrayal on their hypocrite faces

At night a feeble melody of sick complaint pierced the silence

The stranger walked calmly surrounded by the sound of his flute

And all the children followed him near the lake

Gazing at his eyes

Trustful they all understood and accepted what he silently said

And the children broke the circle to walk to the silver lake

The procession disappeared in the deep waters and none saw them again

Tijden van plagen en wind van verrotting

Goot boerende ratten met miljoenen

Brute golf van piepend ongedierte

Baby's verslonden in hun wieg

Ratten leken allemaal van dezelfde plaats te komen

Een verrotte vergeten darm van de goot

En midden in het nest

Iets als een kroon

Een kroon gemaakt van ratten, allemaal verbonden door de staart

Op een dag kwam er een vreemdeling met vreemde tong en rode ogen

De ogen van zijn kleine rat straalden van kwaadaardige intelligentie

Vreemd kijken

wantrouwen kweken

Bedekt met rattenbont

Vettige snorharen als rattenstaarten over zijn bokachtige gele tanden

Diep koud en kwaadwillig de pestboodschap uitdragend

Stank van de dood en gootlucht volgen zijn lelijke pad

Hij leek de enige te zijn die geen last had van de ratten

Sommigen zeiden dat ze hem met ratten zagen praten

Hij die uit het niets kwam

Al snel vroegen mensen hem om hulp

Klaar om te geven aan de weinige die ze hadden

De deal was duidelijk dat hij de ratten gratis weg zou krijgen

Voorwaarde is dat hij één kind meeneemt

Maar geen van de jukken wilde dat een kind zou offeren

Ze hebben een andere manier gekozen om de deal te verbreken en nooit te betalen

"Laat hem de ratten maar doden en we geven niemand..."

Ze zeiden "overeengekomen" en gaven hem hun woord

Hij keek naar hen en hij beloofde dat bij zonsopgang de ratten weg zouden zijn...

'S Nachts sliep de dorpeling nauwelijks gebeten door wroeging

Omringd door het geluid van zijn fluit

Eentonig en nors…

De vreemdeling liep rustig

Zijn muziek volgt hem in de nacht

En de ratten volgden hem bij het meer

Starend naar zijn klacht...

Vertrouwend dat ze allemaal begrepen en accepteerden wat hij in stilte zei

De processie verdween in de diepe wateren en niemand zag ze weer

En de ochtend erna, toen hij om het kind vroeg

Niemand wilde zijn zoon geven

Hun plan liep door

De ratten waren weg, maar de dorpelingen verdreven hem zonder kind

Met de zure glimlach van verraad op hun hypocriete gezichten

'S Nachts doorbrak een zwakke melodie van zieke klacht de stilte

De vreemdeling liep rustig, omringd door het geluid van zijn fluit

En alle kinderen volgden hem bij het meer

In zijn ogen staren

Vertrouwend dat ze allemaal begrepen en accepteerden wat hij in stilte zei

En de kinderen doorbraken de cirkel om naar het zilveren meer te lopen

De processie verdween in de diepe wateren en niemand zag ze weer