Tears of a Melancholic Vampire - Mütiilation

A cold night with terrifying shadows

Buried by centuries of oblivion

Horrible, ancient and dark

Death winds surround me

Dwelling in this forgotten grave

In these endless torments

Beyond the mysteries of mankind

Frightening and grimly real

Draped in torn dusty rags

I awake from the earth

Deathly cold

Deathly pale

Night Evil

Blood is mine

Searching for blood across the night

My soul has died some years ago

From the dust covered tombstone

The funeral yells of the Eternal

Eternal is the essence of evil

Immortal is now my cold corpse

Through the funeral mist I wander

Far from the feeble mortal

I walk in the mist as an inhuman creature

The fog of death surrounds my corpse

Night hides a so beautiful realm ignored from humans

Night breeds the abomination of sin as real as death

And by the light of the moon shine my dead eyes

Hear the call of a melancholic vampire far, so far

And in my coffin

Missing human blood in my throat

Through eternities of sorrow

I keep on hating

Dwelling through the tombs

Above the humans

Beyond any time

Cold, forgotten and alone

By some cold rainy night

You can see

A gaunt face covered with tears

Deathly cold

Deathly pale

Een koude nacht met angstaanjagende schaduwen

Begraven door eeuwen van vergetelheid

Verschrikkelijk, oud en donker

Doodwinden omringen mij

Wonen in dit vergeten graf

In deze eindeloze kwellingen

Voorbij de mysteries van de mensheid

Angstaanjagend en grimmig echt

Gedrapeerd in gescheurde stoffige vodden

Ik word wakker van de aarde

Dodelijk koud

doodsbleek

Nacht kwaad

Bloed is van mij

De hele nacht op zoek naar bloed

Mijn ziel is enkele jaren geleden gestorven

Van de met stof bedekte grafsteen

Het begrafenisgeschreeuw van de Eeuwige

Eeuwig is de essentie van het kwaad

Onsterfelijk is nu mijn koude lijk

Door de begrafenismist dwaal ik

Ver van de zwakke sterveling

Ik loop in de mist als een onmenselijk wezen

De mist van de dood omringt mijn lijk

De nacht verbergt een zo mooi rijk dat voor mensen wordt genegeerd

Nacht kweekt de gruwel van de zonde zo echt als de dood

En bij het licht van de maan schijnen mijn dode ogen

Hoor de roep van een melancholische vampier ver, tot nu toe

En in mijn doodskist

Ik mis mensenbloed in mijn keel

Door eeuwigheden van verdriet

Ik blijf haten

Wonen door de graven

Boven de mensen

Voorbij elk moment

Koud, vergeten en alleen

Op een koude regenachtige nacht

Je kan zien

Een uitgemergeld gezicht bedekt met tranen

Dodelijk koud

doodsbleek