Ravens of My Funeral - Mütiilation

When my last sign of humanity will be heaved

When all my enemies will be dead or agonizing

When I’m finally alone with no one to speak to

When I won’t want to fight in this world anymore

I’ll pass away without regret, without fear in this endless cosmos

I’ll miss nothing, none will weep on my grave

As I’ll have lived everything from deception to deception

When every glimmer of hope will have faded into the opaque black

Into the opaque black…

I’ll leave without sorrow, without hate, without fright in front of the mouth

of death

Without letting nothing behind, in the infinite space among the stars

Lying in my own blood, falling asleep in the night, leaving without regret

I prayed for that all my life long

Colder again under the beautiful sad dead moon, I’m joining her…

So tired and old I die letting behind me a contemptible mortal world

My destroyed dreams will then reveal mightier again, I hear the hea

Wanneer mijn laatste teken van menselijkheid zal worden geheven

Wanneer al mijn vijanden dood of pijnlijk zijn

Als ik eindelijk alleen ben met niemand om mee te praten

Wanneer ik niet meer in deze wereld wil vechten

Ik zal voorbijgaan zonder spijt, zonder angst in deze eindeloze kosmos

Ik zal niets missen, niemand zal huilen op mijn graf

Omdat ik alles heb meegemaakt, van bedrog tot bedrog

Wanneer elk sprankje hoop zal zijn vervaagd in het ondoorzichtige zwart

In het ondoorzichtige zwart...

Ik vertrek zonder verdriet, zonder haat, zonder angst voor de mond

van de dood

Zonder iets achter te laten, in de oneindige ruimte tussen de sterren

Liggen in mijn eigen bloed, 's nachts in slaap vallen, zonder spijt vertrekken

Daar heb ik mijn hele leven om gebeden

Weer kouder onder de mooie trieste dode maan, ik sluit me bij haar aan ...

Zo moe en oud dat ik sterf terwijl ik een verachtelijke sterfelijke wereld achter me laat

Mijn vernietigde dromen zullen dan weer machtiger onthullen, ik hoor het he