If Those Walls Could Speak - Mütiilation

If these walls could speak, they would tell the weird story

Of some secret cursed dynasties, witnesses of the time…

And also crimes and blasphemies suppuring blood and tears…

The unhealthy stench of moist, the aura so dark,

Mesmerizing they lead your soul to blow your life apart

And ask you to stay forever as some others did in the past…

First they all felt under the charm until it consumed their mind

Isolation supports the paranoia, until tragedy came…

At night I can hear the chanting of the dead…

Here is no peace… if these walls could speak…

Domain of flies, spiders and rats, no place for human reign

Even some priest would have changed, revealing the beast inside

From the cursed day they were built, hiding fear and mystery

Evil dwells in these walls, satan possesses the moisted stones

Times stops as you pass the entry, voices call to join them down

As a golden torture chamber, grim but still living on its own

Even gold rusts so close to evil, forles call you to stay

To feed them with new blood, as some others did in the past

Here is no peace… if these walls could speak…

Fascinated by morbid thoughts, fleshcrawls and fever pulsions

The paradox of ecstasy when sanity extinguishes

Reversed is the cycle of nature, reversed is the cycle of life

A few knew it but all were touched, the plague goes on Sowing the seeds of discord, leading humans to fratricide

As some icy stone fingers closing on yours destiny

Time doesn’t exist anymore, here is no peace

I knew it a time and will never forget this scar…

Als deze muren konden spreken, zouden ze het rare verhaal vertellen

Van enkele geheime vervloekte dynastieën, getuigen van de tijd...

En ook misdaden en godslasteringen die bloed en tranen vloeien...

De ongezonde stank van vocht, de aura zo donker,

Betoverend leiden ze je ziel om je leven uit elkaar te blazen

En je vragen om voor altijd te blijven, zoals sommige anderen in het verleden deden...

Eerst voelden ze zich allemaal onder de charme totdat het hun geest verteerde

Isolatie ondersteunt de paranoia, totdat de tragedie kwam ...

'S Nachts hoor ik het gezang van de doden...

Hier is geen vrede... als deze muren konden spreken...

Domein van vliegen, spinnen en ratten, geen plaats voor menselijke heerschappij

Zelfs een of andere priester zou zijn veranderd en het beest van binnen hebben onthuld

Vanaf de vervloekte dag dat ze werden gebouwd, angst en mysterie verbergend

Het kwaad woont in deze muren, satan bezit de vochtige stenen

De tijden stoppen als je de ingang passeert, stemmen roepen om mee te doen

Als een gouden martelkamer, grimmig maar toch op zichzelf staand

Zelfs goud roest zo dicht bij het kwaad, dat forles je oproepen om te blijven

Om ze met nieuw bloed te voeden, zoals sommige anderen in het verleden deden

Hier is geen vrede... als deze muren konden spreken...

Gefascineerd door morbide gedachten, vleescrawls en koortspulsen

De paradox van extase wanneer gezond verstand dooft

Omgekeerd is de cyclus van de natuur, omgekeerd is de cyclus van het leven

Een paar wisten het, maar ze waren allemaal geraakt, de pest gaat door Zaai de zaden van onenigheid, waardoor mensen tot broedermoord leiden

Terwijl een paar ijzige stenen vingers je lot naderen

Tijd bestaat niet meer, hier is geen vrede

Ik kende het een tijd en zal dit litteken nooit vergeten...