Падает снег - Муслим Магомаев

Холодный вечер,

В мире и в сердце зима.

Снег лег на плечи,

На асфальт и дома.

Точно так же шел он,

Когда мы встречались,

Что горе, что счастье, —

Ему все равно.

Он опять идет, опять,

И не хочет он понять.

Что грусть о тебе он,

Бесконечный и белый.

И снова вечер,

Кружится снег надо мной.

Мудрый и вечный,

Он ни добрый, ни злой.

Просто он напомнил

О счастье недавнем.

Пришел, как всегда, он,

А ты не придешь.

Он опять идет, опять,

И не хочет он понять.

Что грусть о тебе он,

Бесконечный и белый.

Что грусть о тебе он,

Бесконечный и белый.

koude avond,

Winter in de wereld en in het hart.

Sneeuw viel op mijn schouders

Op asfalt en thuis.

Hij liep op dezelfde manier

Toen we elkaar ontmoetten

Wat een verdriet, wat een geluk, -

Hij geeft er niets om.

Hij gaat weer, nog een keer

En hij wil het niet begrijpen.

Wat een verdriet om jou he

Eindeloos en wit.

En weer de avond

De sneeuw tolt boven me.

Wijs en eeuwig

Hij is noch goed noch kwaad.

Hij herinnerde er net aan

Over recent geluk.

Hij kwam, zoals altijd,

En je komt niet.

Hij gaat weer, nog een keer

En hij wil het niet begrijpen.

Wat een verdriet om jou he

Eindeloos en wit.

Wat een verdriet om jou he

Eindeloos en wit.