Моя весна - Murovei

Гни эти прутья, вслед запускай

Медленно в клетке желтеет листва

Освободи разум от сна

Птичкой лети, моя весна

Гни эти прутья, запах костра

Прошлое в пламя наш крошечный сад

Может вести, как и я сам

Рядом с тобой — моя весна

Чтобы забыть надо вспомнить.

Вчера в дыму и искрах

Это потушит кто-нибудь будущим страшным, неистовым

Я собираю камни, и я знаю эту дорогу

Прячу в своем кармане с дыркой память;

Теряю в итоге

Песни мои я даю тебе.

Забирай, это последний

Который не будет, но все же я твой навсегда, поверь мне

Ты сегодня, ты настоящая.

Я проснусь с тобою завтра

Только не уходи.

Моя молодость — моя правда

Мои мысли — подснежники, к солнцу стремятся мятежные

Рождены, чтобы как прежде — уснуть в руках твоих нежных

Перезимуют — грешники, но убьются днями вешними

И загустят пересмешники, так как здесь будут последними

Не для меня ты, знаешь.

Очень похожа на осень

Внутри такая же злая, но ради тебя я всё бросил

Раздеваемся медленно.

Мы оба больны, наверное

Не предал, ждал тебя преданно.

И вот, ты ко мне пришла

Гни эти прутья, вслед запускай

Медленно в клетке желтеет листва

Освободи разум от сна

Птичкой лети, моя весна

Гни эти прутья, запах костра

Прошлое в пламя наш крошечный сад

Может вести, как и я сам

Рядом с тобой — моя весна

Rot deze hengels, ren er achteraan

Gebladerte wordt langzaam geel in de kooi

Bevrijd je geest uit de slaap

Vlieg als een vogel, mijn lente

Rot deze staven, de geur van een vuur

Voorbij in vlammen onze kleine tuin

Kan leiden zoals ikzelf

Naast jou is mijn lente

Om te vergeten, moet je onthouden.

Gisteren in rook en vonken

Het zal iedereen in de toekomst eng maken, berserk

Ik verzamel stenen en ik ken deze weg

Ik verstop het geheugen in mijn zak met een gat;

Ik verlies op het einde

Ik geef je mijn liedjes.

Neem het, het is de laatste

Wat niet zo zal zijn, maar toch ben ik voor altijd van jou, geloof me

Je bent vandaag, je bent echt.

Ik zal morgen met je wakker worden

Ga gewoon niet weg.

Mijn jeugd is mijn waarheid

Mijn gedachten zijn sneeuwklokjes, opstandigen streven naar de zon

Geboren om als voorheen in slaap te vallen in de handen van je zachtaardige

Overwinteren - zondaars, maar ze zullen worden gedood door lentedagen

En spotvogels zullen dikker worden, omdat ze hier de laatste zullen zijn

Niet voor mij, weet je.

Lijkt erg op de herfst

Van binnen is het net zo boos, maar voor jou heb ik alles opgegeven

We kleden ons langzaam uit.

We zijn allebei ziek, waarschijnlijk

Ik heb niet verraden, ik heb trouw op je gewacht.

En dus kwam je naar mij

Rot deze hengels, ren er achteraan

Gebladerte wordt langzaam geel in de kooi

Bevrijd je geest uit de slaap

Vlieg als een vogel, mijn lente

Rot deze staven, de geur van een vuur

Voorbij in vlammen onze kleine tuin

Kan leiden zoals ikzelf

Naast jou is mijn lente