Via della luce - Motta

Da questa parte di città

Sembra di stare in un paese

O forse io sono cambiato

E ho imparato a godermi le cose

Stasera restiamo a guardare

Dall’altra parte della finestra

Gli stessi occhi di ieri

E qualche donna in più vestita bene

Con in tasca una risposta

E un vecchio pittore mi chiede di parlare

E se sono di fretta, lui mi lascia andare

Via della luce

Via da quelli che non ci fanno sbagliare

Da quello che non riesco a cantare

Via dalla musica, dalle parole

Da questo malato bisogno di attenzione

Da questa finta guerra che faccio ogni volta

Per poter scrivere una canzone

E noi turisti lo siamo sempre

E non riusciamo a stare fermi

E a volte sembra tutto complicato

Ma semplice è difficile

E difficile è per sempre

E quando me ne andavo

Lo facevo per scappare

Adesso che sono lontano

Ho tanta voglia di tornare

Da un vecchio pittore che mi chiede di fumare

Io sono sempre di fretta e lui mi lascia andare

Via della luce

Via da quelli che non ci fanno sbagliare

Da quello che non riesco a cantare

Via dalla musica, dalle parole

E dalla parte di me che distrugge tutto quello che ha creato

Via con te, per diventare quello che non sono ancora stato

Deze kant van de stad

Het voelt alsof je in een land bent

Of misschien ben ik veranderd

En ik heb geleerd om van dingen te genieten

Vannacht blijven we en kijken

Aan de andere kant van het raam

Dezelfde ogen als gisteren

En nog een paar vrouwen goed gekleed

Met een antwoord in zijn zak

En een oude schilder vraagt ​​me te spreken

En als ik haast heb, laat hij me gaan

Weg van het licht

Weg van degenen die ons niet ongelijk geven

Van wat ik niet kan zingen

Weg van de muziek, van de woorden

Van deze zieke hebben aandacht nodig

Van deze nepoorlog die ik elke keer doe

Een liedje kunnen schrijven

En wij toeristen zijn dat altijd

En we kunnen niet stil blijven staan

En soms lijkt het allemaal ingewikkeld

Maar simpel is moeilijk

En het is voor altijd moeilijk

En toen ik wegging

Ik deed het om te ontsnappen

Nu ik weg ben

Ik wil heel graag terug

Van een oude schilder die me vraagt ​​om te roken

Ik heb altijd haast en hij laat me gaan

Weg van het licht

Weg van degenen die ons geen ongelijk geven

Van wat ik niet kan zingen

Weg van de muziek, van de woorden

En aan de kant van mij die alles vernietigt wat het heeft gecreëerd

Weg met jou, om te worden wat ik nog niet ben geweest