La fine dei vent'anni - Motta

C'è un sole perfetto

Ma lei vuole la luna

Di alzarmi non ho voglia

Oggi non combatto con nessuno

A volte è solo

Questione di fortuna

Ma per traslocare due volte in un mese

C'è bisogno di tranquillità

La fine dei vent’anni

È un po' come essere in ritardo

Non devi sbagliare strada

Non farti del male

E trovare parcheggio

Amico mio, sono anni che ti dico: «Andiamo via»

Ma abbiamo sempre qualcuno da salvare

E da baciare

Ho visto troppa gente in questi sette anni

Per scegliere qualcuno

Ci ho messo dieci secondi

Le giornate erano piene

Di storie assurde e di silenzi

Oggi non ho tempo di pensare a cosa è cambiato

Amico mio, sono anni che ti dico: «Andiamo via»

Ma abbiamo sempre qualcuno da salvare

Er is een perfecte zon

Maar ze wil de maan

Ik wil niet opstaan

Ik heb vandaag met niemand ruzie

Soms is hij alleen

Een kwestie van geluk

Maar om twee keer per maand te verhuizen

Er is behoefte aan rust

Het einde van de jaren twintig

Het is een beetje alsof je te laat bent

Je hoeft niet fout te gaan

Doe jezelf geen pijn

En parkeerplaats vinden

Mijn vriend, ik zeg al jaren tegen je: "Laten we weggaan"

Maar we hebben altijd iemand om te redden

En om te zoenen

Ik heb te veel mensen gezien in deze zeven jaar

Iemand kiezen

Het kostte me tien seconden

De dagen waren vol

Van absurde verhalen en stiltes

Vandaag heb ik geen tijd om na te denken over wat er is veranderd

Mijn vriend, ik zeg al jaren tegen je: "Laten we weggaan"

Maar we hebben altijd iemand om te redden