The Father Who Must Be Killed - Morrissey

Stepchild, you have outlived your time

You represent embarrassment and failure

And the father who must be killed

Is the blight upon your blighted life

And his might is his legal right

To ground you down

Stepchild, with every petty swipe

You just might find you’re fighting for your life

And the father who must be killed

Is a step farther but nonetheless

The way he chews his food

Rips right through your senses

Stepchild, there’s a knife in a drawer in a room downstairs

And you, you know what you must do

So the stepchild ran with a knife to his sleeping frame

And slams it in his arms, his legs, his face, his neck and says

«There's a law against me now»

And the father who must be killed

With his dying breath, he grabs her hand

And he looks into her eyes

He says «I'm sorry"and he dies

«Stepchild, I release you

With this broken voice I beseech you»

«Why are lives so short?»

The stepchild thought heart pointing to the sky

«No one to warn me

No hand to touch me

And no Bible-Belters to mess with me

Mama don’t miss me

Mama don’t miss me

This death will complete me»

«But where I go there will be no one to meet me

I know there will be no one to meet me»

But still the step-child press the knife to her throat

Heart pointing to the sky

«Just as mother-less birds fly high

Then so shall I

So shall I

So shall I

So shall I

So shall I»

Stiefkind, je hebt je tijd overleefd

Je vertegenwoordigt schaamte en mislukking

En de vader die moet worden vermoord

Is de smet op je verwoeste leven?

En zijn macht is zijn wettelijke recht

Om je te aarden

Stiefkind, bij elke kleine uithaal

Misschien merk je dat je vecht voor je leven

En de vader die moet worden vermoord

Is een stap verder, maar toch

De manier waarop hij zijn eten kauwt

Scheurt dwars door je zintuigen

Stiefkind, er ligt een mes in een lade in een kamer beneden

En jij, je weet wat je moet doen

Dus het stiefkind rende met een mes naar zijn slaapframe

En slaat het in zijn armen, zijn benen, zijn gezicht, zijn nek en zegt:

«Er is nu een wet tegen mij»

En de vader die moet worden vermoord

Met zijn laatste adem grijpt hij haar hand vast

En hij kijkt in haar ogen

Hij zegt «Het spijt me» en hij sterft

"Stiefkind, ik laat je los"

Met deze gebroken stem smeek ik u»

"Waarom zijn levens zo kort?"

Het stiefkind dacht dat het hart naar de lucht wees

"Niemand om me te waarschuwen"

Geen hand om me aan te raken

En geen Bijbel-Belters om met me te rotzooien

Mama mis me niet

Mama mis me niet

Deze dood zal mij compleet maken»

«Maar waar ik ga, er zal niemand zijn om me te ontmoeten

Ik weet dat er niemand zal zijn om me te ontmoeten»

Maar toch drukt het stiefkind het mes tegen haar keel

Hart dat naar de lucht wijst

"Net zoals moederloze vogels hoog vliegen"

Dan zal ik ook

Dus zal ik

Dus zal ik

Dus zal ik

Dus zal ik»