Siv Och Gunne - Monica Zetterlund

Nyss, så var det sommarkväll,

sommarnatt kom sedan.

Solen vaknar röd och snäll,

det är morgon redan.

Och i tusen fönsters rad,

i en hyreshus-fasad

har just tusen eldar tänts

utom ett som står på glänt.

Där bor Siv och Gunne.

Nu gör dom en unge.

Högt mot himlen klar och blå,

slår en trast sin lyra,

tunnelbanan börjar gå,

nu slår klockan fyra.

Ingenting där utanför,

Siv och hennes Gunne stör.

Sivan älskar lugn och trygg,

foten över Gunnes rygg.

Fina Siv och Gunne,

nu gör dom en unge.

Siv har bäddat sängen fin,

rena vita lakan.

På ett bord står frukt och vin,

tro om det ska smaka.

Vinden vid gardinen rör,

måsar seglar utanför.

Du, var valmo går i dans,

i ett land långt bort någonstans,

dansar Siv och Gunne,

nu gör dom en unge.

Zojuist was het een zomeravond,

toen kwam de zomernacht.

De zon wordt rood en vriendelijk wakker,

het is al ochtend.

En in een rij van duizend ramen,

in de gevel van een flatgebouw

er zijn zojuist duizend vuren aangestoken

behalve één die op een kier staat.

Daar wonen Siv en Gunne.

Nu maken ze een kind.

Hoog in de lucht helder en blauw,

een lijster speelt zijn lier,

de metro begint te rijden,

nu is het vier uur.

Niets daarbuiten,

Siv en haar Gunne storen.

Sivan houdt van rust en veiligheid,

voet over Gunne's rug.

Mooie Siv en Gunne,

nu maken ze een kind.

Siv heeft het bed mooi opgemaakt,

schone witte lakens.

Op een tafel staan ​​fruit en wijn,

geloof of het zal smaken.

De wind bij het gordijn beroert,

meeuwen varen naar buiten.

Jij, waar Valmo danst,

ergens in een land ver weg,

Siv en Gunne dansen,

nu maken ze een kind.