Hieronder staat de songtekst van het nummer En El Muelle De San Blas , artiest - Monchy & Alexandra met vertaling
Originele tekst met vertaling
Monchy & Alexandra
Ella despidió a su amor.
El partió en un barco en el muelle de San Blas.
El juró que volvería,
Y empapada en llanto ella juró que esperaría…
Miles de lunas pasaron,
Y siempre ella estaba en el muelle,
Esperando…
Muchas tardes se anidaron,
Se anidaron en su pelo
Y en sus labios.
Llevaba el mismo vestido
y por si él volviera no se fuera a equivocar.
Los cangrejos le mordían
Su ropaje, su tristeza y su ilusión…
Y el tiempo se escurrió,
Y sus ojos se le llenaron de amaneceres.
Y del mar se enamoró,
Y su cuerpo se enraizó
En el muelle.
Sola,
Sola en el olvido.
Sola,
Sola con su espíritu.
Sola,
Sola con su amor el mar.
Sola…
En el muelle de San Blas.
Su cabello se blanqueó
Pero ningún barco a su amor le devolvía.
Y en el pueblo le decían,
Le decían la loca del muelle de San Blas.
Y una tarde de abril
La intentaron transladar al manicomio;
Nadie la pudo arrancar,
Y del mar nunca jamás la separaron.
Sola,
Sola en el olvido.
Sola,
Sola con su espíritu.
Sola,
Sola con su amor el mar.
Sola…
En el muelle de San Blas.
Sola en el olvido.
Sola con su espíritu.
Sola con su amor el mar.
Sola,
Sola en el olvido.
Sola,
Sola con su espíritu.
Sola,
Sola con su amor el mar.
Sola…
En el muelle de San Blas.
Se quedó…
Se quedó…
Sola, sola.
Se quedó…
Se quedó…
Con el sol y con el mar.
Se quedó ahí,
Se quedó hasta el fin.
Se quedó ahí,
Se quedó en el muelle de San Blas.
Sola, sola, sola.
Ze ontsloeg haar liefde.
Hij vertrok op een boot bij de pier van San Blas.
Hij zwoer dat hij terug zou komen
En doordrenkt van tranen zwoer ze dat ze zou wachten...
Duizenden manen gingen voorbij,
En ze was altijd op de pier,
Hopen op…
Vele middagen nestelden ze,
Ze nestelden zich in haar haar
En op haar lippen.
droeg dezelfde jurk
en als hij terug zou komen, zou hij geen fout maken.
De krabben hebben hem gebeten
Zijn kleding, zijn verdriet en zijn illusie...
En de tijd gleed weg
En zijn ogen waren gevuld met zonsopgangen.
En hij werd verliefd op de zee,
En zijn lichaam schoot wortel
In de lente.
Alleen,
Alleen in de vergeetachtigheid.
Alleen,
Alleen met haar geest.
Alleen,
Alleen met haar hou van de zee.
Alleen…
Bij de San Blas-pier.
Zijn haar werd wit
Maar geen enkel schip keerde terug naar zijn liefde.
En in de stad vertelden ze hem:
Ze noemden haar de gekke vrouw van de San Blas-pier.
En op een middag in april
Ze probeerden haar naar het asiel over te brengen;
Niemand kon het eruit halen
En ze hebben haar nooit van de zee gescheiden.
Alleen,
Alleen in de vergeetachtigheid.
Alleen,
Alleen met haar geest.
Alleen,
Alleen met haar hou van de zee.
Alleen…
Bij de San Blas-pier.
Alleen in de vergeetachtigheid.
Alleen met haar geest.
Alleen met haar hou van de zee.
Alleen,
Alleen in de vergeetachtigheid.
Alleen,
Alleen met haar geest.
Alleen,
Alleen met haar hou van de zee.
Alleen…
Bij de San Blas-pier.
Hij bleef…
Hij bleef…
alleen alleen
Hij bleef…
Hij bleef…
Met de zon en met de zee.
Hij bleef daar
Hij bleef tot het einde.
Hij bleef daar
Hij verbleef op de pier van San Blas.
Alleen, alleen, alleen.
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt