The Weakener - Misery Index

Why should I care:

The writings on the wall — no future

Cynics sow disdain, as pious retroverts unrestrained

What vision can ever rise from this worthless human waste?

Like ghosts from '68, a generation still lost in space

Narcissistic automatons, caressing techno-fetishes unknown

Maybe I’m deranged — a Herbert West inside of me

Hoping to raise the dead — to find some life in this species selfish-bred

Atavist!

As I watch your

Institutions decay, contradictions remain

Institutions decay, weakeners… so weakening

They bait, cast and reel, to the passive so ready to kneel

With hooks so firm in mouth, they carry forth on this path unbowed

So quick to turn away, so quick to unleash the blade

As cracks across the dam, still hold back a world we can’t comprehend

Atavist!

Institutions decay, contradictions remain

Institutions decay, weakeners… so weakening

Cut the cord and start the fire

Ass seers of oblivion, all color turns to black

Forfeit the unknown, upon the rack of circumstance

So goes the folly of man, a fool in a forest of fear

«As you like it,» they will say, «…there’s plenty more just like you here»

Waarom zou ik me zorgen maken:

De geschriften aan de muur — geen toekomst

Cynici zaaien minachting, terwijl vrome retroverten ongeremd zijn

Welke visie kan ooit ontstaan ​​uit deze waardeloze menselijke verspilling?

Net als geesten uit '68, een generatie die nog steeds verdwaald is in de ruimte

Narcistische automaten, strelende techno-fetisjen onbekend

Misschien ben ik gestoord — een Herbert West in mij

In de hoop de doden op te wekken — om wat leven te vinden in deze zelfzuchtig gefokte soort

Atavist!

Terwijl ik naar je kijk

Instituties vervallen, tegenstellingen blijven

Instellingen vervallen, verzwakkers... dus verzwakking

Ze lokken, werpen en rollen, naar de passieve dus klaar om te knielen

Met haken zo stevig in de mond, gaan ze ongebogen voort op dit pad

Zo snel om weg te draaien, zo snel om het mes los te laten!

Als scheuren over de dam, houd nog steeds een wereld tegen die we niet kunnen bevatten

Atavist!

Instituties vervallen, tegenstellingen blijven

Instellingen vervallen, verzwakkers... dus verzwakking

Knip het snoer door en start het vuur

Ass zieners van de vergetelheid, alle kleuren veranderen in zwart

Verbeur het onbekende, op het rek van de omstandigheden

Zo gaat de dwaasheid van de mens, een dwaas in een bos van angst

«Zoals je het leuk vindt,» zullen ze zeggen, «... er is nog veel meer zoals jij hier»