Sensory Deprivation - Misery Index

Anachronisms piling high on memories decayed, 300 days have passed again and

here I am, nothing’s changed

Burning time, the specters of a past life lived

Another year, to wallow in the bitterness of loss

Recast into this languid mold

Back to a state of Thermidor

Entranced by the reminiscence haunt

But what could have been, now is gone

The detritus of days long past lie shipwrecked 'cross my ocean floor

Where laughing ghosts echo of halcyon days I knew before

Demons breeding demons in my head

Is this how the book of life ends?

Dead drunk, dejected and unsung?

Left with no purpose but to grieve?

And far are the cosmos that twist and unwind

A left-handed path into the black

As youth dissolves quickly and tensions divide

I stand frozen on that day I left

A circumnavigation course, adrift, lost and compromised

Navigating mental seas, balkanized, 28, 23, 17, and 33, each era brands its

stigma scar

The stare of Medusa, the death in my eyes

Numbing reflections, from senses deprived…

Anachronismen die zich hoog opstapelen op herinneringen vergaan, 300 dagen zijn weer verstreken en

hier ben ik, er is niets veranderd

Brandende tijd, de spoken van een vorig leven leefden

Nog een jaar, om te wentelen in de bitterheid van het verlies

Herschikken in deze lome vorm

Terug naar een staat van Thermidor

In de ban van het reminiscentieverblijf

Maar wat had kunnen zijn, is nu weg

Het afval van lang vervlogen dagen ligt schipbreuk 'over mijn oceaanbodem'

Waar lachende geesten echoën van halcyon-dagen die ik eerder kende

Demonen die demonen in mijn hoofd kweken

Is dit hoe het boek des levens eindigt?

Dronken, neerslachtig en miskend?

Zonder doel achtergelaten om te rouwen?

En ver is de kosmos die kronkelt en tot rust komt

Een linkshandig pad naar het zwart

Omdat de jeugd snel oplost en de spanningen zich verdelen

Ik sta bevroren op die dag dat ik vertrok

Een rondvaartcursus, op drift, verloren en gecompromitteerd

Navigeren door mentale zeeën, gebalkaniseerd, 28, 23, 17 en 33, elk tijdperk kenmerkt zijn

stigma litteken

De blik van Medusa, de dood in mijn ogen

Verdovende reflecties, van beroofde zintuigen...