Maledetto - Milva

Lo sento ancora come no

Il fischio languido del treno

Forse nell’anima o più in basso che so

Dentro al fruscio del reggiseno

E lui lo sa lui lo sa

Ma non mi aiuta a capire

E lui lo sa lui lo sa

Che non mi lascia nemmeno dormire

Io nella luce accesa

Lui dentro a un’ombra per poco socchiusa

Lo sento ancora come no

Lo sguardo avvolto come fossero mani

Lo sento ancora e se mi manca lo so

Che torno a chiederlo domani

E lui lo sa lui lo sa

Ma non mi aiuta a guarire

E lui lo sa lui lo sa

E preferisce pensarmi a morire

Io nella luce rosa

Lui dentro a un’ombra aspettando che cosa

Tu come passi le notti da solo

Quando io non sono qui

Piangi lacrime di fiele

Lecchi piano il miele della tua ferita

Tu se la guardi negli occhi la vita

Quando meglio di così

Senti come un nodo in gola

L’ansia che consola e non è mai finita

Ma quando non vivi che fai

Maledetto

Quando non vivi che fai

Lo vedo ancora come no

Il suo profilo senza un viso

Lo vedo ancora e come faccio non so

Fiorire lento il suo sorriso

E lui lo sa lui lo sa

Che non può essere amore

E lui lo sa lui lo sa

E fa del buio il suo solo colore

Io ferma immobile appesa

Lui dentro a un’ombra aspettando che cosa

Lui lo sa lui lo sa

Che non può essere amore

E lui lo sa lui lo sa

E fa del buio un sottile dolore

Io ferma immobile appesa

Lui dentro a un’ombra aspettando che cosa

Forse i fanali di un’auto giù in strada

O una calza più lenta che cada

Ik voel het nog steeds als nee

Het lome gefluit van de trein

Misschien in de ziel of daaronder dat weet ik

In het geritsel van de beha

En hij weet dat hij het weet

Maar het helpt me niet om het te begrijpen

En hij weet dat hij het weet

Dat laat me niet eens slapen

Ik in het licht aan

Hem in een schaduw die nauwelijks op een kier staat

Ik voel het nog steeds als nee

De blik gewikkeld alsof het handen waren

Ik voel het nog steeds en als ik het mis, weet ik het

Ik zal het morgen nog eens vragen

En hij weet dat hij het weet

Maar het helpt me niet te genezen

En hij weet dat hij het weet

En hij denkt liever aan doodgaan

Ik in het roze licht

Hem in een schaduw wachtend op wat?

Hoe breng je je nachten alleen door?

Als ik er niet ben

Huil tranen van gal

Je likt langzaam de honing van je wond

Je kijkt het leven in de ogen

Wanneer beter dan dat?

Voel je als een brok in je keel

De angst die troost en nooit eindigt

Maar als je niet leeft, wat doe je dan?

Vervloekt

Wat doe je als je niet leeft?

Ik zie het nog steeds als nee

Zijn profiel zonder gezicht

Ik zie het nog steeds en ik weet niet hoe ik het doe

Zijn glimlach bloeit langzaam

En hij weet dat hij het weet

Dat kan geen liefde zijn

En hij weet dat hij het weet

En het maakt duisternis tot zijn enige kleur

Ik stop met roerloos hangen

Hem in een schaduw wachtend op wat?

Hij weet dat hij het weet

Dat kan geen liefde zijn

En hij weet dat hij het weet

En het maakt de duisternis tot een subtiele pijn

Ik stop met roerloos hangen

Hem in een schaduw wachtend op wat?

Misschien de koplampen van een auto verderop in de straat

Of een langzamere sok die eraf valt