Er stand da und weinte - Milva

Ein Mann stand am Rande der Fußgängerzone

Ein Mann um die 50, sie sah, daß er weinte

Um ihn strömten Menschen mit Taschen und Tüten

Doch kein Mensch blieb stehen, ihn streiften nur Blicke

Er stand da und weinte, mit hängenden Schultern

Ein Bild der Verzweiflung, sie konnte nicht weiter

Der Mann, der so dastand, war sonst unauffällig

Er war weder kleiner noch schwächer als and’re

Dicht neben ihm zeigte ein fliegender Händler

mit fliegenden Händen ein seltsames Spielzeug

Vielleicht brauchte er Hilfe,

vielleicht sogar dringend

Sie möchte ihn trösten, etwas unternehmen

Schon kurz vor halt sieben,

gleich schließen die Läden

Ihr Mann sitzt zuhause und wartet auf’s Essen:

«Wo warst Du gewesen?

Ich machte mir Sorgen!»

Ihr Mann ließ die Zeitung nicht sehr freundlich sinken.

Ein Mann stand am Rande der Fußgängerzone

Ein Mann um die fünfzig, er stand da und weinte

Er stand da und weinte mit hängenden Schultern

Ein Bild der Verzweiflung, ich konnte nicht weiter

Was sollte ich machen?

Er stond een man aan de rand van het voetgangersgebied

Een man van rond de 50, ze zag dat hij huilde

Mensen met tassen en portemonnees stroomden om hem heen

Maar niemand stopte, wierp alleen een blik op hem

Hij stond daar en huilde, schouders hangend

Een beeld van wanhoop, ze kon niet verder

De man die daar stond was verder onopvallend

Hij was niet kleiner of zwakker dan anderen

Een venter wees dicht naast hem

met vliegende handen een vreemd speeltje

Misschien had hij hulp nodig

misschien zelfs dringend

Ze wil hem troosten, iets doen

Kort voor zeven

de winkels gaan bijna sluiten

Haar man zit thuis en wacht op eten:

"Waar was je?

Ik maak me zorgen!"

Haar man liet de krant niet erg vriendelijk zakken.

Er stond een man aan de rand van het voetgangersgebied

Een man van in de vijftig, hij stond daar en huilde

Hij stond daar en huilde, schouders hangend

Een beeld van wanhoop, ik kon niet verder

Wat moet ik doen?