Addio Lugano bella (Addio a Lugano) - Milva

Addio, Lugano bella,

o dolce terra pia,

scacciati senza colpa

gli anarchici van via

e partono cantando

colla speranza in cor,

e partono cantando

colla speranza in cor.

Ed è per voi sfruttati,

per voi lavoratori,

che siamo ammanettati

al par dei malfattori;

eppur la nostra idea è solo idea d’amor,

eppur la nostra idea è solo idea d’amor.

Anonimi compagni, amici che restate,

le verità sociali da forti propagate:

e questa è la vendetta.

che noi vi domandiam,

e questa è la vendetta che noi vi domandiam.

Ma tu che ci discacci con una vil menzogna,

repubblica borghese, un dì ne avrai vergogna

ed ora t’accusiamo in faccia all’avvenir,

ed ora t’accusiamo in faccia all’avvenir.

Scacciati senza tregua,

andrem di terra in terra a predicar la pace

ed a bandir la guerra: la pace tra gli oppressi,

la guerra agli oppressor, la pace tra gli oppressi,

la guerra agli oppressor.

Elvezia, il tuo governo schiavo d’altrui si rende,

di un popolo gagliardo le tradizioni offende

e insulta la leggenda del tuo Guglielmo Tell,

e insulta la leggenda del tuo Guglielmo Tell.

Addio, cari compagni, amici luganesi, addio,

bianche di neve montagne ticinesi,

i cavalieri erranti son trascinati al nord,

e partono cantando con la speranza in cor.

Addio, Lugano bella, o dolce terra mia,

scacciati senza colpa

gli anarchici van via

e partono cantando colla speranza in cor,

e partono cantando colla speranza in cor.

Ed è per voi sfruttati, per voi lavoratori,

che siamo ammanettati al par dei malfattori;

eppur la nostra idea non è che idea d’amor,

eppur la nostra idea non è che idea d’amor.

Anonimi compagni, amici che restate,

le verità sociali da forti propagate:

è questa la vendetta.

che noi vi domandiam,

è questa la vendetta che noi vi domandiam.

Ma tu che ci discacci con una vil menzogna,

repubblica borghese, un dì ne avrai vergogna

ed oggi t’accusiamo di fronte all’avvenir,

ed oggi t’accusiamo di fronte all’avvenir.

Banditi senza tregua, andrem di terra in terra

a predicar la pace ed a bandir la guerra:

la pace tra gli oppressi, la guerra agli oppressor,

la pace tra gli oppressi, la guerra agli oppressor.

Elvezia, il tuo governo schiavo d’altrui si rende,

di un popolo gagliardo le tradizioni offende

e insulta la leggenda del tuo Guglielmo Tell,

e insulta la leggenda del tuo Guglielmo Tell.

Addio, cari compagni, amici luganesi, addio,

bianche di neve montagne ticinesi,

i cavalieri erranti son trascinati al nord,

i cavalieri erranti son trascinati al nord.

Tot ziens, mooi Lugano,

o lief vroom land,

uitwerpen zonder schuld

de anarchisten gaan weg

en ze gaan zingend weg

met hoop in mijn hart,

en ze gaan zingend weg

met hoop in het hart.

En het is voor u uitgebuit,

voor jullie arbeiders,

dat we geboeid zijn

als boosdoeners;

toch is ons idee slechts een idee van liefde,

toch is ons idee slechts een idee van liefde.

Anonieme metgezellen, vrienden die blijven,

sterke sociale waarheden gepropageerd:

en dit is wraak.

dat we u vragen,

en dit is de wraak die we van je vragen.

Maar jij die ons verwerpt met een gemene leugen,

burgerlijke republiek, op een dag zul je je schamen

en nu beschuldigen we je in het aangezicht van de toekomst,

en nu beschuldigen we je met het oog op de toekomst.

Uitwerpen zonder uitstel,

we zullen van land tot land gaan om vrede te prediken

en om de oorlog te verbieden: vrede tussen de onderdrukten,

oorlog tegen onderdrukkers, vrede onder de onderdrukten,

de oorlog tegen de onderdrukkers.

Elvezia, jouw regering wordt een slaaf van anderen,

tradities van een krachtig volk beledigen

en beledigt de legende van uw Willem Tell,

en beledigt de legende van uw Willem Tell.

Vaarwel, beste kameraden, Lugano-vrienden, tot ziens,

sneeuwwitte Ticino-bergen,

dolende ridders worden naar het noorden gesleept,

en ze vertrekken zingend met de hoop in het hart.

Vaarwel, mooi Lugano, mijn zoete land,

uitwerpen zonder schuld

de anarchisten gaan weg

en ze vertrekken zingend met hoop in hun hart,

en ze vertrekken zingend met de hoop in het hart.

En het wordt uitgebuit voor jullie, voor jullie arbeiders,

dat we geboeid zijn als boosdoeners;

toch is ons idee niets anders dan een idee van liefde,

toch is ons idee niets anders dan een idee van liefde.

Anonieme metgezellen, vrienden die blijven,

sterke sociale waarheden gepropageerd:

dit is wraak.

dat we u vragen,

dit is de wraak die we van je vragen.

Maar jij die ons verwerpt met een gemene leugen,

burgerlijke republiek, op een dag zul je je schamen

en vandaag beschuldigen we je van de toekomst,

en vandaag beschuldigen we je van de toekomst.

Bandieten zonder uitstel, we gaan van land naar land

om vrede te prediken en oorlog uit te bannen:

vrede onder de onderdrukten, oorlog tegen onderdrukkers,

vrede onder de onderdrukten, oorlog tegen onderdrukkers.

Elvezia, jouw regering wordt een slaaf van anderen,

tradities van een krachtig volk beledigen

en beledigt de legende van uw Willem Tell,

en beledigt de legende van uw Willem Tell.

Vaarwel, beste kameraden, Lugano-vrienden, tot ziens,

sneeuwwitte Ticino-bergen,

dolende ridders worden naar het noorden gesleept,

de dolende ridders worden naar het noorden gesleept.