Travessia - Milton Nascimento

Quando você foi embora, fez-se noite em meu viver

Forte eu sou mas não tem jeito, hoje eu tenho que chorar

Minha casa não é minha, e nem é meu este lugar

Estou só e não resisto, muito tenho prá falar

Solto a voz nas estradas, já não quero parar

Meu caminho é de pedras, como posso sonhar

Sonho feito de brisa, vento vem terminar

Vou fechar o meu pranto, vou querer me matar

Vou seguindo pela vida, me esquecendo de você

Eu não quero mais a morte, tenho muito que viver

Vou querer amar de novo e se não der, não vou sofrer

Já não sonho, hoje faço, com meu braço, o meu viver

Solto a voz nas estradas, já não quero parar

Meu caminho é de pedras, como posso sonhar

Sonho feito de brisa, vento vem terminar

Vou fechar o meu pranto, vou querer me matar

Toen je wegging, werd het nacht in mijn leven

Sterk ben ik, maar er is geen manier omheen, vandaag moet ik huilen

Mijn huis is niet van mij, en deze plek is niet van mij

Ik ben alleen en ik kan het niet laten, ik heb veel te zeggen

Ik laat mijn stem los op de wegen, ik wil niet meer stoppen

Mijn pad is van stenen, hoe kan ik dromen

Droom gemaakt van wind, wind komt tot een einde

Ik ga mijn tranen sluiten, ik wil zelfmoord plegen

Ik ga verder door het leven, ik vergeet je

Ik wil de dood niet meer, ik heb veel om voor te leven

Ik wil weer liefhebben en als ik dat niet doe, zal ik niet lijden

Ik droom niet meer, vandaag doe ik, met mijn arm, mijn leven

Ik laat mijn stem los op de wegen, ik wil niet meer stoppen

Mijn pad is van stenen, hoe kan ik dromen

Droom gemaakt van wind, wind komt tot een einde

Ik ga mijn tranen sluiten, ik wil zelfmoord plegen