Os Povos - Milton Nascimento

Na beira do mundo

Portão de ferro, aldeia morta, multidão

Meu povo, meu povo

Não quis saber do que é novo, nunca mais

Eh, minha cidade

Aldeia morta, anel de ouro, meu amor

Na beira da vida

A gente torna a se encontrar só

Casa iluminada

Portão de ferro, cadeado, coração

E eu reconquistado

Vou passeando, passeando e morrer

Perto de seus olhos

Anel de ouro, aniversário, meu amor

Em minha cidade

A gente aprende a viver só

Ah, um dia, qualquer dia de calor

Ã^ sempre mais um dia de lembrar

A cordilheira de sonhos

Que a noite apagou

Eh, minha cidade

Portão de ouro, aldeia morta, solidão

Meu povo, meu povo

Aldeia morta, cadeado, coração

E eu reconquistado

Vou caminhando, caminhando e morrer

Perto de seus olhos

A gente aprende a morrer só

Meu povo, meu povo

Pela cidade a viver só

Meu povo, meu povo

Pela cidade a viver só

Aan de rand van de wereld

IJzeren poort, dood dorp, menigte

mijn volk, mijn volk

Ik wilde niet weten wat er nieuw is, nooit meer

hey mijn stad

Dood dorp, gouden ring, mijn liefste

Op de rand van het leven

We ontmoeten elkaar pas weer

verlicht huis

IJzeren poort, hangslot, hart

En ik heroverde

Ik loop, loop en ga dood

Dicht bij je ogen

Gouden ring, verjaardag, mijn liefste

In mijn stad

Mensen leren alleen te leven

Ah, op een dag, elke warme dag

Het is altijd weer een dag om nooit te vergeten

Het droomgebergte

Die nacht gewist

hey mijn stad

Golden Gate, Dead Village, Solitude

mijn volk, mijn volk

dood dorp, hangslot, hart

En ik heroverde

Ik loop, loop en ga dood

Dicht bij je ogen

Mensen leren alleen te sterven

mijn volk, mijn volk

Voor de stad om alleen te wonen

mijn volk, mijn volk

Voor de stad om alleen te wonen