Morro Velho - Milton Nascimento

No sertão da minha terra, fazenda é o camarada que ao chão se deu

Fez a obrigação com força, parece até que tudo aquilo ali é seu

Só poder sentar no morro e ver tudo verdinho, lindo a crescer

Orgulhoso camarada, de viola em vez de enxada

Filho do branco e do preto, correndo pela estrada atrás de passarinho

Pela plantação adentro, crescendo os dois meninos, sempre pequeninos

Peixe bom dá no riacho de água tão limpinha, dá pro fundo ver

Orgulhoso camarada, conta histórias prá moçada

Filho do senhor vai embora, tempo de estudos na cidade grande

Parte, tem os olhos tristes, deixando o companheiro na estação distante

Não esqueça, amigo, eu vou voltar, some longe o trenzinho ao deus-dará

Quando volta já é outro, trouxe até sinhá mocinha prá apresentar

Linda como a luz da lua que em lugar nenhum rebrilha como lá

Já tem nome de doutor, e agora na fazenda é quem vai mandar

E seu velho camarada, já não brinca, mas trabalha

In de sertão van mijn land, de boerderij is de kameraad die op de grond viel

Met geweld de verplichting gemaakt, het lijkt er zelfs op dat alles van jou is

Gewoon op de heuvel kunnen zitten en alles groen zien groeien, mooi groeien

Trotse kameraad, van altviool in plaats van schoffel

Zoon van wit en zwart, rennend langs de weg achter de vogel aan

Door de plantage, groeien de twee jongens, altijd klein

Goede vissen geven de beek zo schoon water dat je hem tot op de bodem kunt zien

Trotse kameraad, vertel verhalen aan de kinderen

Zoon van de heer vertrekt, tijd voor studie in de grote stad

Deels, hij heeft droevige ogen en laat zijn metgezel achter op het verre station

Vergeet niet, vriend, ik kom terug, het treintje zal ver weg verdwijnen

Als hij terugkomt, is het al een andere, hij heeft zelfs Miss Mocinha meegenomen om te presenteren

Mooi als het maanlicht dat nergens zo schijnt

Het heeft al een doktersnaam, en nu is het op de boerderij die de leiding heeft

En je oude vriend, hij speelt niet meer, maar werkt