Croire en nous - Milk Coffee & Sugar

Société marchande, société d’marchandages

Où les restaurateurs turcs sont un peu marchands d’armes

J’suis la cible, torturé, j’rappe en sortant de l’asile

J’m'évade du nid et vole vers

Un marché de vers sous des cachets acides

Le spleen convoque mes larmes aux assises

Le procès est ouvert, ils ont sorti les revolvers

Veulent me forcer à oublier mes racines

Alors j’fais l’artiste et je les retrouve

Mes proches ont l’vertige, pourtant c’est l’underground qui me couvre

J’suis pas bien haut, j’suis pas bien habillé

Pourtant ce sont les livres qui me couvrent

J’crèche chez ma mère à trente ans

Un môme roi, c'était ça ou SDF à mi-temps

Indépendant, mais j’ai pas de parachute

Si j’saute dans leur système, j’perdrais mon but et ma lutte

Sans même avoir essayé, faire en sorte que mes textes paient le loyer

Pas assez libéral pour me faire soudoyer

Pas assez loyal envers moi-même pour ne pas travailler

Me revoilà plongeur, chauffeur-livreur

J’ai fais des études de lettres, j’devrais être professeur

Mais je tiens pas à enseigner l’aigreur

Dans des ZEP coincées entre meurtres et pleurs

Entre discrimination et victimisation

Entre ces mots bankables dans les flashs informations

Défaut de production, y a un bug dans mon disque

J’suis pas un mouton qui vote pour leur tête de liste

Chaussures en cuir, attaché case, v’là mon cercueil

Tous les jours, j’le vois qui circule

Tous les jours, près des tours à la Défense

Tous les jours, dans les hôtels-clubs en Casamence

Leur diable me guette en costard cravate, laptop dans la mallette

Non, pas envie de jouir de ce mal-être

Non, pas envie d’y céder ma quête

Ma grand-mère meurt sous les yeux d’vant ma famille

Qui n’la nourrit plus d’amour et crie à la famine

Individualisme à outrance, même chez les miens

J’rappe pour laver mon linge sale, nettoyer mes mains

M’en voulez pas, c’est moi l’franchouillard

A la fois nègre partout, à la fois nègre nulle part

C’est moi l’rigolo, c’est moi l’clown jamais sérieux

Ils sont dans l’brouillard, ceux qui croient en moi, mais j’les discerne

C’est vrai, j’aspire à un peu de paix, quand j’serai un vieux crooner

Juste un peu j’espère, parce que pour l’heure

J’ai la gangrène, le virus de la gorge pleine

Remplie des mes rimes lacrymo

Et si je vous gène…

C’est peut-être parce que j’vous aime

Vous ma famille, vous ma femme, vous mon public, vous, vous

Cette mélodie comme un bijou, comme mon coeur à genou

Entendez-vous mon pouls?

J’veux pas finir dominé comme la plupart

La paradis, c’est maintenant, c’est pas plus tard

J’suis l’petit peuple, moi

Le pauvre, le cancrelat, celui qui crève la bouche offerte

Quand les paroles ne pèsent pas, ma langue fait contrepoids

Parce que ma langue n’est pas de bois

Ma langue pour l’entendre, suffit pas d’un son

Entre les notes, ça chante la révolution

Non, non, pas celle-là, mais celle du papillon

Battre de l’aile et mourir à petits pas fuyants

Jusqu’ici la roue tourne comme l’horloge dans le vide

Deux mille ans et l’Afrique nourricière n’a rien dans le bide

Alors j’continue d’rêver et le rêve est réel

Pour le vivre, dans les restaurants turcs, je lave la vaisselle

Ca y est, on me resitue

L'économie vole mes rêves, la poésie me les restitue

Ca y est, on me resitue

L'économie vole mes rêves, la poésie…

Paroles rédigées et annotées par la communauté française de Rap Genius

Handelsmaatschappij, handelsmaatschappij

Waar Turkse restaurateurs een beetje een wapenhandelaar zijn

Ik ben het doelwit, gemarteld, ik rap als ik het gesticht verlaat

Ik ontsnap uit het nest en vlieg naar

Een markt van wormen onder zuurtabletten

De milt roept mijn tranen op bij de assisen

Het proces is begonnen, ze hebben de wapens tevoorschijn gehaald

Wil je me dwingen mijn roots te vergeten

Dus ik doe de artiest en ik vind ze

Mijn dierbaren zijn duizelig, maar het is de ondergrond die me bedekt

Ik ben niet erg lang, ik ben niet goed gekleed

Toch zijn het de boeken die mij dekken

Ik crèche bij mijn moeder op dertigjarige leeftijd

Een kinderkoning, het was dat of parttime dakloos

Onafhankelijk, maar ik heb geen parachute

Als ik in hun systeem spring, verlies ik mijn doel en mijn strijd

Zonder zelfs maar te proberen, laat mijn sms'jes de huur betalen

Niet liberaal genoeg om me om te kopen

Niet loyaal genoeg aan mezelf om niet te werken

Ik ben terug duiker, bezorger

Ik heb literatuur gestudeerd, ik zou leraar moeten worden

Maar ik wil geen zuurheid leren

In ZEP's vast tussen doden en huilen

Tussen discriminatie en slachtofferschap

Tussen deze betaalbare woorden in nieuwsflitsen

Productiefout, er zit een fout in mijn schijf

Ik ben geen schaap dat op hun kop van de lijst stemt

Leren schoenen, aktetas, hier is mijn kist

Elke dag zie ik het circuleren

Elke dag, bij de torens van La Défense

Elke dag, in de hotelclubs in Casamence

Hun duivel kijkt naar me in een pak en stropdas, laptop in de koffer

Nee, ik wil niet genieten van dit ongemak

Nee, ik wil mijn zoektocht niet opgeven

Mijn oma sterft in het bijzijn van mijn familie

Die haar niet langer met liefde voedt en schreeuwt om honger?

Buitensporig individualisme, zelfs onder het mijne

Ik rap om mijn vuile was te wassen, mijn handen schoon te maken

Neem me niet kwalijk, ik ben de franchouillard

Beide negers overal, beide negers nergens

Ik ben de grappige, ik ben de nooit serieuze clown

Ze zijn in de mist, degenen die in mij geloven, maar ik onderscheid ze

Het is waar, ik verlang naar een beetje rust, als ik een oude crooner zal zijn

Een beetje hoop ik, want voor nu

Ik heb gangreen, keel vol virus

Gevuld met mijn traangas rijmpjes

En als ik je lastig val...

Misschien is het omdat ik van je hou

Jij mijn familie, jij mijn vrouw, jij mijn publiek, jij, jij

Deze melodie als een juweel, als mijn hart op zijn knieën

Hoor je mijn pols?

Ik wil niet gedomineerd worden zoals de meesten

Het paradijs is nu, niet later

Ik ben de kleine mensen, ik

De arme, de kakkerlak, degene die barst met zijn mond aangeboden

Als woorden niet wegen, weegt mijn tong tegenwicht

Omdat mijn tong geen hout is

Mijn tong om het te horen, niet genoeg geluid

Tussen de noten zingt het van de revolutie

Nee, nee, niet die, maar die van de vlinder

Flap en sterf met kleine, vluchtende stappen

Tot nu toe draait het wiel als de klok in de leegte

Tweeduizend jaar en koesterend Afrika heeft niets in de flop

Dus ik blijf dromen en de droom is echt

Om het te leven, in Turkse restaurants, was ik de afwas

Dat is het, ik word overgeplaatst

Economie steelt mijn dromen, poëzie geeft ze terug

Dat is het, ik word overgeplaatst

Economie steelt mijn dromen, poëzie...

Teksten geschreven en geannoteerd door de Franse gemeenschap van Rap Genius