Desperately - Michelle Branch

Something 'bout the way you looked at me.

Made me think for a moment.

That maybe we were meant to be.

Living our lives seperately.

And it’s strange that things change.

But not me wanting you.

So desperately.

Chorus:

Oh, why can’t I ignore it?

I keep giving in, but I should know better.

'Cause there was something 'bout the way you looked at me.

And it’s strange that things change.

But not me wanting you.

So desperately.

You looked my way and said «you frustrate me.»

Like you’re thinking of lines and times.

When you and I were you and me.

We took our chance out on the street.

Then I missed my chance.

And chances are it won’t be coming back to me.

Why can’t I ignore it?

I keep giving in but I should know better.

'Cause there was something 'bout the way you looked at me.

And it’s strange that things change.

But not me wanting you.

So desperately.

So desperately.

Why can’t I ignore it?

I keep giving in but I should know better.

'Cause there was something 'bout the way you looked me.

And it’s strange that things change.

But not me wanting you.

So desperately.

I want you so desperately.

I keep giving in but I should know better.

I keep giving in but I should know better.

So desperately.

I want you so desperately.

Iets met de manier waarop je naar me keek.

Zette me even aan het denken.

Dat was misschien de bedoeling.

Ons leven gescheiden leven.

En het is vreemd dat dingen veranderen.

Maar niet dat ik jou wil.

Zo wanhopig.

Refrein:

Oh, waarom kan ik het niet negeren?

Ik blijf toegeven, maar ik zou beter moeten weten.

Omdat er iets was met de manier waarop je naar me keek.

En het is vreemd dat dingen veranderen.

Maar niet dat ik jou wil.

Zo wanhopig.

Je keek mijn kant op en zei "je frustreert me".

Alsof je aan lijnen en tijden denkt.

Toen jij en ik jij en ik waren.

We waagden onze kans op straat.

Toen heb ik mijn kans gemist.

En de kans is groot dat het niet bij mij terugkomt.

Waarom kan ik het niet negeren?

Ik blijf toegeven, maar ik zou beter moeten weten.

Omdat er iets was met de manier waarop je naar me keek.

En het is vreemd dat dingen veranderen.

Maar niet dat ik jou wil.

Zo wanhopig.

Zo wanhopig.

Waarom kan ik het niet negeren?

Ik blijf toegeven, maar ik zou beter moeten weten.

Omdat er iets was met de manier waarop je naar me keek.

En het is vreemd dat dingen veranderen.

Maar niet dat ik jou wil.

Zo wanhopig.

Ik wil je zo wanhopig graag.

Ik blijf toegeven, maar ik zou beter moeten weten.

Ik blijf toegeven, maar ik zou beter moeten weten.

Zo wanhopig.

Ik wil je zo wanhopig graag.