The Insect God - Michael Mantler

O What has become of Millicent Frastley?

Is there any hope that she is still alive?

Why haven’t they found her?

It’s rather ghastly

To think that the child was not yet five

The dear little thing was last seen playing

Alone by herself at the edge of the park

There was no one with her to keep her from straying

Away in the shadows and oncoming dark

Before she could do so, a silent and glittering

Black motor drew up where she sat nibbling grass

From within came a nearly inaudible twittering

A tiny green face peered out through the glass

She was ready to flee, when the figured beckoned

An arm with two elbows held out a tin

Full of cinnamon balls, she paused, a second

Reached out as she took one, and lifted her in

The nurse was discovered collapsed in some shrubbery

But her reappearance was not much use

Her eyes were askew, her extremities rubbery

Her clothing was stained with a brownish juice

She was questioned in hopes her answers revealing

What had happened, she merely repeatedly said

‘I hear them walking about on the ceiling'

She had gone irretrievably out of her head

O feelings of horror, resentment and pity

For things which so seldom turn out for the best

The car, unobserved, sped away from the city

As the last of the light died out in the west

The Frastley’s grew sick with apprehension

Which a heavy tea only helped to increase

Though the felt it was scarcely genteel to mention

The loss of their child, they called in the police

Through unvisited hamlets the cars went creeping

With its head lamps unlit and its curtains drawn

Those natives who happened not to be sleeping

Heard it pass and lay awake till dawn

The police with their torches and notebooks descended

On the haunts of the underworld, looking for clues

In spite of their praiseworthy efforts, they ended

With nothing at all in the way of news

The car, after hours and hours of travel

Arrived at a gate in an endless wall

It rolled up a drive and stopped on the gravel

At the floor of a vast and crumbling wall

As the night wore away hope started to languish

And soon was replaced by all manner of fears

The family twisted their fingers in anguish

Or got them all damp from the flow of their tears

They removed the child to the ballroom, whose hangings

And mirrors were streaked with a luminous slime

They leapt through the air with buzzings and twangings

To work themselves up to a ritual crime

They stunned her and stripped off her garments, and lastly

They stuffed her inside a kind of pod

And then it was that Millicent Frastley

Was sacrificed to the insect god

O Wat is er van Millicent Frastley geworden?

Is er enige hoop dat ze nog leeft?

Waarom hebben ze haar niet gevonden?

Het is nogal afschuwelijk

Te denken dat het kind nog geen vijf was

Het lieve kleine ding is voor het laatst gezien tijdens het spelen

Alleen aan de rand van het park

Er was niemand bij haar om te voorkomen dat ze afdwaalde

Weg in de schaduw en naderend donker

Voordat ze dat kon doen, een stil en glinsterend

Zwarte motor stopte waar ze gras zat te knabbelen

Van binnenuit kwam een ​​bijna onhoorbaar gekwetter

Een klein groen gezichtje tuurde door het glas

Ze was klaar om te vluchten, toen de figuur wenkte

Een arm met twee ellebogen stak een blikje uit

Vol met kaneelballen, pauzeerde ze, een seconde

Ze stak haar hand uit toen ze er een pakte en tilde haar op

De verpleegster werd ontdekt ingestort in wat struikgewas

Maar haar terugkeer had niet veel zin

Haar ogen stonden scheef, haar ledematen waren rubberachtig

Haar kleding was bevlekt met een bruinachtig sap

Ze werd ondervraagd in de hoop dat haar antwoorden onthullend zijn

Wat er was gebeurd, zei ze alleen herhaaldelijk:

'Ik hoor ze over het plafond lopen'

Ze was onherstelbaar uit haar hoofd geraakt

O gevoelens van afschuw, wrok en medelijden

Voor dingen die zo zelden het beste uitpakken

De auto, onopgemerkt, snelde weg van de stad

Toen het laatste licht uitdoofde in het westen

De Frastley's werden ziek van angst

Wat een zware thee alleen maar hielp verhogen

Hoewel ze vonden dat het nauwelijks deftig was om te vermelden

Het verlies van hun kind, ze schakelden de politie in

Door onbekende gehuchten kropen de auto's

Met zijn koplampen uit en zijn gordijnen dicht

Die inboorlingen die toevallig niet sliepen

Hoorde het voorbijgaan en lag wakker tot het ochtendgloren

De politie met hun fakkels en notitieboekjes daalde neer

Op de schuilplaatsen van de onderwereld, op zoek naar aanwijzingen

Ondanks hun prijzenswaardige inspanningen, eindigden ze

Met helemaal niets nieuws

De auto, na uren en uren reizen

Aangekomen bij een poort in een eindeloze muur

Het rolde een rit op en stopte op het grind

Op de vloer van een enorme en afbrokkelende muur

Naarmate de nacht vorderde, begon de hoop weg te kwijnen

En werd al snel vervangen door allerlei soorten angsten

De familie verdraaide hun vingers in angst

Of hebben ze allemaal vochtig gemaakt van de stroom van hun tranen

Ze brachten het kind naar de balzaal, waarvan de gordijnen

En spiegels waren bezaaid met lichtgevend slijm

Ze sprongen door de lucht met gezoem en twanging

Om zichzelf op te werken tot een ritueel misdrijf

Ze verbluften haar en trokken haar kleding uit, en ten slotte...

Ze stopten haar in een soort pod

En toen was het die Millicent Frastley

Werd geofferd aan de insectengod