Les oies sauvages - Mes Aîeux

Elles arrivent au printemps

Sur les ailes du vents

Par les routes de l’air

Drôle de géométrie

C’est un fil qui les lie

Dans leur vole angulaire

Tout unies a la chaîne

Derrière l’oie capitaine

Qui connait le chemin

Le nid originel

La toundra, les appelles

Et guide leurs instincts

Tour à tour elles prendront

La tête du peloton

Le temps d’une gouvernance

Jusqu’au bout de leurs forces

Elles bomberont le torse

Pour que le groupe avance

Une fois épuisée

La place sera cédée

A un autre plus fort

Et le chef volatile

Prend la queue de la file

Fier de tous ces efforts

À chaque nouveau passage

Des volée d’oies sauvages

J’entend comme un appelle;

Une voie qui me répète

Que malgré les défaites

Ont a encore nos ailes

Quelle belle leçon

Que ces oiseaux nous font

Obstinée et fidèle

Faudra qu’on se console

Et qu’ensemble on s’envole…

Dans les draps bleus du ciel

Ze komen in de lente

Op de vleugels van de wind

Per luchtroutes

grappige geometrie

Het is een draad die hen bindt

In hun hoekige vlucht

Allemaal verenigd in de keten

Achter de kapitein gans

Wie weet de weg

Het originele nest

De toendra, noem ze maar

En hun instincten leiden

Op hun beurt nemen zij

De groep leiden

Tijd voor bestuur

Tot het einde van hun kracht

Ze zullen hun borstkas opblazen

Voor de band om verder te gaan

eenmaal uitgeput

De plaats zal worden opgegeven

Naar een andere sterkere

En de vluchtige leider

Neem de staart van de lijn

Trots op al deze inspanningen

Bij elke nieuwe pas

kudde wilde ganzen

ik hoor een oproep;

Een manier die mij herhaalt

Dat ondanks de nederlagen

Hebben nog steeds onze vleugels

Wat een geweldige les

Wat deze vogels met ons doen

Eigenwijs en loyaal

We zullen onszelf moeten troosten

En samen vliegen we weg...

In de blauwe lakens van de lucht