Histoire de peur - Mes Aîeux

Quand le curé Lamontagne est monté dans la chaire

Son sermon du dimanche était on ne peut plus clair

Y a quelqu’un quelque part qui a dû faire quequ’chose

Pour que sur nous la colère du bon Dieu explose

Notre paisible village est en proie au malheur

Trois morts plutôt étranges dans les dernières 48 heures

Invoquons sa clémence, paroissiens à genoux

Et faisons pénitence car le malin est parmi nous

Sur le parvis, ça jase, il pleut des suspicions

Et tous les soupçons pointent dans la même direction

C’est que dans le fond du rang vient de s’installer

Une famille d’intrigants aux allures d' étrangers

En plus on ne les a jamais vus à la messe

Ajoute en insistant la veuve Latendresse

Puis le groupe se sépare sous un ciel de charbon

L’orage se prépare, tout l’monde rentre à la maison

C’est une histoire de peur

C’est comme une vue d’horreur

En noir et blanc

Sur le chemin du retour, la veuve presse le pas

Scrute les alentours pour qu’on ne la suive pas

Et c’est le souffle court qu’elle arrive au logis

S’embarre à double tour, se cache sous le lit

Puis sa raison s’emballe, son pouls s’accélère

Elle imagine le mal rentrer par en arrière

Ne prenons pas de chance et barricadons-nous

Elle va chercher des planches, un marteau et des clous

Les portes et les fenêtres chaque issue sera bouchée

Dehors, c’est la tempête, le ciel est déchainé

Elle allume un lampion, elle éteint toutes les lumières

La sueur perle sur son front, elle récite une prière

Soudain la foudre s’abat à deux pas de chez elle

Et dans un sursaut son bras accroche la chandelle

Le reste, comment dire, s’est déroulé vite comme l'éclair

Le feu s’est propagé partout dans la chaumière

C’est une histoire de peur

C’est comme une vue d’horreur

En noir et blanc

V’là l’grand vent, v’là l’ouragan

Le vent qui souffle en noir et blanc

V’là l’grand vent, le vent méchant

Qui souffle sur la nuit des temps

Le lendemain, aux aurores, comme il fallait s’y attendre

De la maison et du corps, ne restait qu’un tas de cendres

A cent lieues des braises fumantes résonnaient encore les cris

Que la pauvre vieille implorante a hurlés toute la nuit

Sûr et certain qu’en temps normal on serait sorti pour la sauver

Mais la nuit quand rôde le mal c’est un tit-peu plus compliqué

La peur fait fondre le courage et dilue chaque goutte de sang froid

Jusqu’au levant malgré le tapage, personne n’a levé le petit doigt

Personne, sauf la famille d'étranges qui furent retrouvés sur les lieux

Des seaux d’eau pendant des phalanges, mais tout ça c’est de la poudre aux yeux

Ils ont beau grimer, jouer les braves, leur seule présence en est la preuve

Faut pas nous prendre pour des caves, on sait qui a brûlé la veuve

V’là l’grand vent, v’là l’ouragan

Le vent qui souffle en noir et blanc

V’là l’grand vent, le vent méchant

Qui souffle sur la nuit des temps

C’est une histoire de peur

C’est comme une vue d’horreur

En noir et blanc

Toen pastoor Lamontagne de preekstoel beklom

Zijn zondagse preek kan niet duidelijker zijn

Ergens moet iemand iets hebben gedaan

Zodat op ons de toorn van de goede Heer ontploft

Ons vredige dorp wordt geplaagd door ongeluk

Drie nogal vreemde sterfgevallen in de afgelopen 48 uur

Laten we zijn gratie inroepen, knielende parochianen

En doe boete voor de boze die onder ons is

Op het voorplein kletst het, regent het vermoedens

En alle vermoedens wijzen in dezelfde richting

Het is dat de onderkant van de rij net is neergedaald

Een familie van intrigerende vreemden

Bovendien hebben we ze nooit bij de mis gezien

Add benadrukkende weduwe Latendresse

Dan scheidt de groep zich onder een kolenlucht

De storm steekt op, iedereen naar huis

Het is een verhaal van angst

Het is als een horrorgezicht

In zwart en wit

Op weg naar huis versnelt de weduwe het tempo

Kijk om je heen zodat we haar niet volgen

En het is kortademig dat ze thuiskomt

Dubbel slot, verstop je onder het bed

Dan racet zijn verstand, zijn pols versnelt

Ze stelt zich voor dat het kwaad van achteren komt

Laten we geen risico nemen en onszelf barricaderen

Ze haalt planken, hamer en spijkers

Alle deuren en ramen worden geblokkeerd

Buiten is de storm, de lucht is losgelaten

Ze steekt een lantaarn aan, ze doet alle lichten uit

Zweetdruppels op haar voorhoofd, ze reciteert een gebed

Plots slaat de bliksem in twee stappen van haar huis

En met een schok vangt zijn arm de kaars

De rest, hoe zeg je dat, ging als de bliksem voorbij

Het vuur verspreidde zich over het hele huisje

Het is een verhaal van angst

Het is als een horrorgezicht

In zwart en wit

Hier komt de harde wind, hier komt de orkaan

De wind waait in zwart-wit

Hier komt de harde wind, de vervelende wind

Wie blaast in de nacht van de tijd?

De volgende dag, bij zonsopgang, zoals te verwachten was

Van het huis en het lichaam bleef alleen een hoop as over

Honderd mijlen van de smeulende sintels weergalmden nog steeds de kreten

Dat de arme smekende oude de hele nacht schreeuwde

Zeker en zeker dat we in normale tijden naar buiten zouden zijn gekomen om haar te redden

Maar 's nachts wanneer het kwaad op de loer ligt, is het een beetje ingewikkelder

Angst doet moed smelten en verdunt elke druppel koud bloed

Tot het opstaan ​​ondanks het lawaai, stak niemand een vinger uit

Niemand behalve de familie van vreemden die ter plaatse werden gevonden

Emmertjes water voor knokkels, maar het is allemaal window dressing

Ze kunnen het goedmaken, de dapperen spelen, alleen al hun aanwezigheid is het bewijs

Neem ons niet voor kelders, we weten wie de weduwe heeft verbrand

Hier komt de harde wind, hier komt de orkaan

De wind waait in zwart-wit

Hier komt de harde wind, de vervelende wind

Wie blaast in de nacht van de tijd?

Het is een verhaal van angst

Het is als een horrorgezicht

In zwart en wit