Hobo Bill's Last Ride - Merle Haggard, The Strangers

HOBO BILL’S LAST RIDE

(Waldo LaFayette O’Neal)

«© '29 Peer International, BMI "

Ho-bo Bill-y

Riding on that eastbound freight train speeding through the night

Hobo Bill a railroad bum was fighting for his life

The sadness of his eyes revealed the torture of his soul

He raised a weak and weary hand to brush away the cold

Ho-bo Bill

No warm lights flickered round him no blankets there to hold

Nothing but the howling wind and the driving rain so cold

When he heard a whistle blowing in a dreamy kind of way

The hobo seemed contented for he smiled there where he lay

Ho-bo Bill

Outside the rain was falling on that lonely boxcar door

But the little form of Hobo Bill lay still upon the floor

While the train sped through the darkness and the raging storm outside

No one knew that Hobo Bill was taking his last ride

It was early in the morning when they raised the hobo’s head

The smile still lingered on his face but Hobo Bill was dead

There was no mother’s longing to soothe his weary soul

For he was just a railroad bum who died out in the cold

LAATSTE RIT VAN HOBO BILL

(Waldo LaFayette O'Neal)

«© '29 Peer Internationaal, BMI "

Ho-bo Bill-y

Rijden op die oostwaartse goederentrein die door de nacht raast

Hobo Bill, een spoorwegzwerver vocht voor zijn leven

De droefheid van zijn ogen onthulde de marteling van zijn ziel

Hij hief een zwakke en vermoeide hand op om de kou weg te poetsen

Ho-bo Bill

Geen warme lichten flikkerden om hem heen, geen dekens om vast te houden

Niets dan de huilende wind en de stromende regen zo koud

Toen hij een fluitje hoorde blazen op een dromerige manier

De zwerver leek tevreden, want hij glimlachte daar waar hij lag

Ho-bo Bill

Buiten viel de regen op die eenzame deur van de wagon

Maar de kleine vorm van Hobo Bill lag stil op de vloer

Terwijl de trein door de duisternis en de razende storm buiten raasde

Niemand wist dat Hobo Bill zijn laatste rit maakte

Het was vroeg in de ochtend toen ze het hoofd van de zwerver ophieven

De glimlach bleef hangen op zijn gezicht, maar Hobo Bill was dood

Er was geen moeders verlangen om zijn vermoeide ziel te kalmeren

Want hij was gewoon een spoorwegzwerver die stierf in de kou