The Man Who Picked The WIldwood Flower - Merle Haggard

Let me tell you about a song

That was brought to me by a good friend of mine who’s a good songwriter

And every time he brings me a song I’m always willing to listen

But the story and the reasons for writing this song

Were even more interesting to me than the song

The old friend and fellow I’m speaking of is Tommy Collins

Tommy told me about an experience he had when he was a minister

Where he was called to preach a funeral for a man with no identity

Tommy said he never forgot the way he felt

Like here is a human being who someone must have loved at sometime

And yet there was no one present to pay respect

Just a couple of grave diggers a funeral man and Tommy

Then the story switched to another thought bout during his last visit to

Nashville

He went down to listen to an ole street singer

That he always made a point to go hear each time he was in town

And it was then that Tommy discovered

That Jack Dupree the ole street singer had passed away

And Tommy said he wondered how many were present at Jack’s funeral

And it was these two true to life incidents that inspired this song

I only saw five people when they buried Jack Dupree

Two diggers and the preacher the funeral man and me

The pray was said and the hole was filled in less than half an hour

And I said goodbye to the little man who picked the wildwood flower

For twenty years I’d seen him on the lower Nashville streets

They said he always earned enough to buy his clothes and eats

He’d stop awhile and check his watch with the big clock on the tower

That’s when I asked him once if he could pick the wildwood flower

He always drew a crowd because he put on such a show

He’d dance and sing and play and smile just like a polished pro

And every time he saw me standing in the crowd

I knew the tune that he’d play next would be the wildwood flower

I told him once that he could be what people call a star

And he said why boy I’m happy how many of them folks are

I’d hate to have to force a smile and feel myself turn sour

There ain’t no put on in my face when I pick the wildwood flower

Then I saw a thousand people as they begin to come

Business men and opry stars party girls and bums

And on that little mound of clay bouquets begin to shower

As they paid respect to the little man who picked the wildwood flower

Laat me je iets vertellen over een nummer

Dat werd me gebracht door een goede vriend van mij die een goede songwriter is

En elke keer als hij me een nummer brengt, ben ik altijd bereid om te luisteren

Maar het verhaal en de redenen om dit nummer te schrijven

Waren nog interessanter voor mij dan het nummer

De oude vriend en kerel waar ik het over heb, is Tommy Collins

Tommy vertelde me over een ervaring die hij had toen hij predikant was

Waar hij werd geroepen om een ​​begrafenis te prediken voor een man zonder identiteit

Tommy zei dat hij nooit vergat hoe hij zich voelde

Zoals hier een mens is van wie iemand ooit moet hebben gehouden

En toch was er niemand aanwezig om respect te betuigen

Slechts een paar grafdelvers, een begrafenisondernemer en Tommy

Toen schakelde het verhaal over op een andere gedachte tijdens zijn laatste bezoek aan

Nashville

Hij ging naar beneden om te luisteren naar een oude straatzanger

Dat hij altijd een punt maakte om te gaan horen elke keer dat hij in de stad was

En toen ontdekte Tommy

Dat Jack Dupree de oude straatzanger was overleden

En Tommy zei dat hij zich afvroeg hoeveel er aanwezig waren op de begrafenis van Jack

En het waren deze twee levensechte incidenten die dit nummer inspireerden

Ik zag maar vijf mensen toen ze Jack Dupree begroeven

Twee gravers en de predikant, de begrafenisondernemer en ik

Het gebed werd uitgesproken en het gat was in minder dan een half uur gevuld

En ik nam afscheid van de kleine man die de wilde bosbloem plukte

Twintig jaar lang had ik hem in de lagere straten van Nashville gezien

Ze zeiden dat hij altijd genoeg verdiende om zijn kleren te kopen en te eten

Hij stopte even en keek op zijn horloge met de grote klok op de toren

Toen vroeg ik hem een ​​keer of hij de wilde houtbloem mocht plukken

Hij trok altijd veel publiek omdat hij zo'n show opvoerde

Hij danste en zong en speelde en lachte net als een gepolijste pro

En elke keer dat hij me in de menigte zag staan

Ik wist dat het deuntje dat hij daarna zou spelen de wildwood-bloem zou zijn

Ik heb hem een ​​keer verteld dat hij zou kunnen zijn wat mensen een ster noemen

En hij zei waarom jongen, ik ben blij met hoeveel mensen het zijn

Ik zou het niet leuk vinden om een ​​glimlach te forceren en mezelf zuur te voelen worden

Er zit niets op mijn gezicht als ik de wilde houtbloem pluk

Toen zag ik duizend mensen terwijl ze begonnen te komen

Zakenlieden en opry-sterren feestmeisjes en zwervers

En op dat hoopje klei beginnen boeketten te regenen

Terwijl ze respect betoonden aan de kleine man die de wilde bosbloem plukte