Аллегория - МэнЧеСтер

Разливая по строчкам

Обреченную душу,

Запалю строки-бочки

Шнуром многоточия,

Чтобы выйти наружу…

Ни угла, не приюта,

Бесконечное море.

И нулем абсолюта

Мигом станет минута —

Вырываюсь на волю.

Припев:

И слова-галеоны,

Свободы дыхания

Обнажат переборки,

Души отговорки,

Не найдя оправдания.

И густыми штормами

Ворвется в лагуны,

В замирающий шепот

Разрывающий рокот —

Гитарные струны!

В клочья рвутся фрегаты

Натянутых нервов.

И бессонные карты

Смещают все в серый —

Закаты, рассветы.

…Обожженною кожей

Свежесть воздуха чую…

Вверх возьмет осторожность,

Верну мысли в ножны…

Свободу линчую…

Over de lijntjes morsen

gedoemde ziel,

Ik zal de snaartonnen in brand steken

puntkoord,

Naar buiten gaan...

Geen hoek, geen schuilplaats,

Eindeloze zee.

En de nul van het absolute

Een moment wordt een minuut -

Ik breek vrij.

Refrein:

En galjoen woorden

Vrijheid om te ademen

De schotten zijn zichtbaar,

Zielen van excuses

Geen excuus vinden.

En dikke stormen

Haast je naar de lagunes

In een stervende fluistering

Brekend gerommel -

Gitaar snaren!

Fregatten worden aan flarden gescheurd

Gestrekte zenuwen.

En slapeloze kaarten

Verschuif alles naar grijs -

Zonsondergangen, zonsopgangen.

...Verbrande huid

Ik voel de frisheid van de lucht...

Voorzichtigheid zal nodig zijn

Ik zal gedachten terugbrengen naar de schede ...

Ik lyncht mijn vrijheid...