Piorunochron - Medium

To nie śniło się racjonalistom

Dla nich sen jest reakcją chemiczną, zwaną fikcją

To nie śniło się tym filozofom

Oni nie śnią, oprócz tego, który śni tobą

Tego nie pojmie bluźnierca, z piekła, zerkaj

Ta błyskawica rozedrze im serca

To przyśniło się mnie choć nie na jawie

To nie Incepcja, ale niebo jest otwarte

Tak więc

Jego słowa są jak grzmot

Spada grom nie podoba mu się coś, pada prąd

Niepodobna żadna noc to nie błąd

Spadachroniarz bada mrok, spadnie w głąb

Bo prawo grawitacji, to nie prawo, by rządzić

Nie masz prawa sądzić tych rodzin

Tworzyć zygoty w tych państwach bezprawia

Dopóki sam nie poznasz prawa, które je stwarza

Oto burza, każde Jego słowo jest piorunem

Bój się, rozładuje ten ładunek z hukiem, w próżnie

Próżny lud cudu nie rozumie

Cudem jest, tego, kogo ego nie pojmuje mózgiem

Tchórze, załaduję was w katakumbę

Mam katapultę i wystrzelę ją w pustkę

Uwierz!

Tylko Bóg panuje nad ludem

Lud panuje nad duchem, ale tego nie pojmujesz, bo…

Tak właśnie płacze twój procesor

Który zgubił wszelkie kontakty z Ziemią

A tak płacze smok w klatce

Ukryty w szafie pod stertą brudnych kartek

Tak łka nasza matka ziemia

Kiedy zalewamy cementem cmentarz

Znów słyszę krzyk, rozdziera głosy

Pozostał za ekranem jak te roboty

I wtedy był tam ze mną anioł

Staliśmy w gwiazdach, jakby chmury były tratwą, prawdą

Dlaczego niszczą ludzi którzy pragną dobra?

Czy mam namalować krwią serca obraz — mówi

Ten sam umysł z wnętrza, milczący jak pejzaż

Który krzyczy w twoich rękach niesiony w przepaść nieba

Fortepian powstał w częściach, ten Chopina

Na szczęście wyczaruję teraz ekran, to seans

To piorunochron ochroni was przed tą chorą prognozą

Pogodą dla bogaczy wypogodzony nieboskłon

To obłok jest ochroną przeciwpowodziową

Więc pogodź się jak potok z wodą, bo może tąpnąć

Marna armia Szatana będzie błagać o pokłon

Wiecznie spłacać dyshonor, wreszcie błagać o wolność, to co?

Oceniasz grzech w tym oceanie łez, przez oczernianie serc

Sobie orzekacie śmierć (wieczną)

Niebo otwiera się za zbrodnie

Wątpię, że ten Jego gniew jest początkiem

Wątpię, człowiek zignorował twoją wolną wolę

I pomylił ten nowy porządek z bałaganem w głowie

To już koniec, nie ma dokąd iść, dokąd odejść

Zlituj się nad nami dobry Boże

Myślą, że ten ogień płonie w smole, pojmą tą metaforę

Gdy ich duch zmieni się w wiecznie żywą pochodnię!

De rationalisten hebben er niet over gedroomd

Voor hen is slaap een chemische reactie die fictie wordt genoemd

Deze filosofen hebben er niet van gedroomd

Ze dromen niet, behalve degene die jou droomt

Deze godslasteraar zal het niet begrijpen, vanuit de hel, kijk

Deze bliksemschicht zal hun harten verscheuren

Het was mijn droom, hoewel niet wakker

Het is niet Inception, maar de hemel is open

Dus

Zijn woorden zijn als donder

De donder valt, hij vindt iets niet leuk, de elektriciteit valt weg

Onmogelijk, geen nacht is geen vergissing

De parachutist onderzoekt de duisternis, het zal dieper vallen

Omdat de wet van de zwaartekracht geen wet is om te regeren

Je hebt niet het recht om over deze families te oordelen

Om zygoten te creëren in deze wetteloze staten

Totdat je de wet kent die het zelf creëert

Hier is een storm, elk woord ervan is bliksem

Wees bang, het zal deze lading tevergeefs met een knal lossen

Een ijdel volk begrijpt een wonder niet

Het is een wonder dat het ego niet begrijpt met zijn brein

Lafaards, ik laad je in de catacombe

Ik heb een katapult en ik ga hem in de leegte lanceren

Geloof het!

Alleen God regeert over de mensen

De mensen heersen over de geest, maar je begrijpt het niet omdat...

Dit is hoe je processor huilt

Wie heeft alle contact met de aarde verloren?

En zo huilt een draak in een kooi

Verborgen in een kast onder een stapel vuile papieren

Zo huilt onze moeder aarde

Als we cement over de begraafplaats gieten

Ik hoor de schreeuw weer, de stemmen scheuren uit elkaar

Hij bleef achter het scherm zoals deze robots

En toen was er een engel bij mij

We stonden in de sterren alsof de wolken een vlot waren, waar

Waarom vernietigen ze mensen die het goede willen?

Moet ik een foto schilderen met het bloed van mijn hart - zegt hij?

Dezelfde geest van binnenuit, zo stil als een landschap

Die schreeuwt in jouw handen, gedragen in de afgrond van de hemel

De piano is in delen gemaakt, die van Chopin

Gelukkig zal ik nu een scherm tevoorschijn toveren, het is een screening

Het is de bliksemafleider die je zal beschermen tegen deze zieke prognose

De lucht wordt opgefleurd door het weer voor de rijken

De wolk is bescherming tegen overstromingen

Dus weer als een stroom water, want het kan stoten

Satans arme leger zal smeken om aanbidding

Voor altijd oneer afbetalen, smeken om vrijheid, wat dan?

Je oordeelt zonde in deze oceaan van tranen door harten te belasteren

Je spreekt jezelf de dood uit (eeuwig)

De hemel gaat open voor misdaden

Ik betwijfel of zijn woede het begin is

Ik betwijfel of de man je vrije wil heeft genegeerd

En hij verwarde deze nieuwe orde met een puinhoop in zijn hoofd

Dit is het einde, nergens heen, nergens heen

Heb medelijden met ons, goede God

Ze denken dat het vuur in de teer brandt, ze zullen de metafoor begrijpen

Wanneer hun geest verandert in een eeuwige fakkel!