Żeglarzu - Medium

Żeglarzu, co wieje ci we snach,

Płyń sam na statku, uważaj na wiatr.

On dmucha w żagle, ale ty trzymasz ster,

Zrób zwrot na cel, dmij wietrze, wiej.

Tylko bom może ci zawrócić w głowie,

Patrz na pogodę, nie patrz na prognozę.

Mój dobry Boże, dziękuję Ci za wodę,

To człowiek zakłócił jej bieg jak kilwater.

Płyń na wyspę, gdzie ptaki są bezpieczne,

Wpisz swoje imię na życiodajnej trzcinie.

Patrz do przodu jak forluk, nie do tyłu.

Synu, on podpowie Ci, gdzie jest twój azymut.

Zanim twój okręt zacumuje w porcie,

Ufaj latarni morskiej, a wyśle promień.

Nie myśl o wiośle i ratunkowym kole,

Zostaw silnik, przypłyń sam, nie truj innych.

Żeglarzu!

Żeglarzu, zadbaj o swój kokpit.

Mapę chroń pod pokładem, zmienisz horyzonty.

W bakiście masz przybornik — to przedmioty.

One służą do pomocy, Ty sam pilnuj drogi.

Żaden szkwał nie zaczeka na uwagę,

On po to wieje w twarz, abyś wiedział co jest ważne.

Tylko człowiek jeszcze określa go skalą,

Bo brakowało mu metafor by określić wartość.

To zbyteczne, bo każdy ma znaczenie,

Każdy wiatr wepchnie Cię na inną przestrzeń, level.

Myśl o żaglach, dbaj o powłokę,

Bo jeśli zdewastujesz okręt utoniesz samotnie.

Szanuj inne łodzie — są zasady,

Niektórzy jeszcze w swoim porcie bawią się na plaży.

Jak widzisz gwiazdy, to kieruj się ich tropem,

Ale tylko te prawdziwe wskażą dobrą drogę.

Żeglarzu!

Wiesz, tak się zastanawiam teraz,

Czemu to dostrzegam, z tego odległego miejsca — Ziemian?

Nie okiełznasz sumienia bez pomocy dłoni,

Otworzysz oczy tylko w pełni świadomy.

Widzę fabryki, samochody, bloki,

Wojny, samosądy w imię trzycyfrowych.

Stań, odłącz się, wtedy będziesz gotów,

Poczuj…

A Ty żeglarzu zmierzaj do portu.

I tylko śmierć jednoczy nas i stawia nas na równi,

A cel różni nas.

Czas się dłuży,

I tylko śmierć przychodzi po nas punktualnie.

Zabierz mnie stąd… Zabierz…

Zeeman, wat waait er in je dromen,

Zeil alleen op het schip, pas op voor de wind.

Hij blaast de zeilen, maar jij houdt het roer vast

Zet het doel aan, blaas de wind, blaas.

Alleen omdat ik je duizelig kan maken

Kijk naar het weer, niet naar de voorspelling.

Mijn goede God, bedankt voor het water

Het was een man die haar koers verstoorde als een wake.

Vaar naar het eiland waar de vogels veilig zijn

Schrijf je naam op het levengevende riet.

Kijk vooruit als een vork, niet achteruit.

Zoon, hij zal je vertellen waar je azimut is.

Voordat uw schip in de haven aanmeert

Vertrouw op de vuurtoren en hij zal een straal sturen.

Denk niet aan de roeispaan en de reddingsboei

Laat de motor met rust, vergiftig de anderen niet.

Matroos!

Matroos, zorg voor je cockpit.

Bescherm de kaart benedendeks, je zult van horizon veranderen.

Je hebt een gereedschapskist in je medaillon - dit zijn items.

Ze zijn er om te helpen, je let zelf op de weg.

Geen bui wacht op aandacht

Hij blaast het in het gezicht om je te laten weten wat belangrijk is.

Alleen de mens definieert het nog op schaal,

Omdat hij metaforen ontbrak om waarde te definiëren.

Het is overbodig omdat iedereen ertoe doet

Elke wind duwt je naar een andere ruimte, niveau.

Denk aan de zeilen, zorg voor de schelp,

Want als je het schip verwoest, verdrink je alleen.

Respecteer andere boten - er zijn regels,

Sommige mensen spelen nog steeds op het strand in hun haven.

Als je de sterren ziet, volg dan hun voorbeeld,

Maar alleen de echte zullen de juiste weg wijzen.

Matroos!

Je weet dat ik het me nu afvraag

Waarom kan ik het zien vanaf deze verre plek - aardbewoners?

Je kunt je geweten niet temmen zonder de hulp van je handen,

Je opent je ogen pas volledig bewust.

Ik zie fabrieken, auto's, blokken

Oorlogen, lynchpartijen in de naam van driecijferige nummers.

Sta op, verbreek de verbinding, dan ben je klaar

Voelen ...

En jij matroos, ga naar de haven.

En alleen de dood verenigt ons en maakt ons gelijk,

En het doel is voor ons anders.

De tijd gaat verder

En alleen de dood komt op tijd voor ons.

Haal me hier weg... Haal me eruit...