Dogenzaka - Maximilian Hecker

Still I haunt the realm of shades in all its shining colours

While I’m singing and dissolving

My obsessions, they are symptoms of my being weary

Of my dazed life, of the silence

The sun is pouring down on me, and if I didn’t sing out

Oh for my life, oh for my death

It almost seems as if I’d drown in its golden sea of sunbeams

Till it’s over, till it’s over

Trapped in no-man's-land between my old life and the new world

Can’t escape it, can’t escape it

Giving in to suctions with a fragile, fiendish pleasure

When I’m on it, when I’m on it

And yet decay is glowing and announcing a new era

And a new world, oh a new world

If I could perceive the new life, sense it and outguess it

As a tender silver lining

Until the curtain draws in front of my eyes…

The sun is pouring, it’s pouring down on me

And if I did not, didn’t sing it out

Oh for my life, oh for my death

Oh for my death

Toch spook ik door het rijk van de tinten in al zijn stralende kleuren

Terwijl ik zing en oplos

Mijn obsessies, het zijn symptomen van mijn vermoeidheid

Van mijn versuft leven, van de stilte

De zon stort op me neer, en als ik niet zong

Oh voor mijn leven, oh voor mijn dood

Het lijkt bijna alsof ik zou verdrinken in zijn gouden zee van zonnestralen

Tot het voorbij is, tot het voorbij is

Gevangen in niemandsland tussen mijn oude leven en de nieuwe wereld

Kan er niet aan ontsnappen, kan er niet aan ontsnappen

Toegeven aan zuigingen met een kwetsbaar, duivels plezier

Als ik erop zit, als ik erop zit

En toch gloeit het verval en kondigt het een nieuw tijdperk aan

En een nieuwe wereld, oh een nieuwe wereld

Als ik het nieuwe leven zou kunnen waarnemen, het voelen en het te slim af zijn

Als een tedere zilveren voering

Tot het gordijn voor mijn ogen sluit...

De zon giet, het giet op me neer

En als ik het niet deed, zong ik het niet uit

Oh voor mijn leven, oh voor mijn dood

Oh voor mijn dood