Miracles - Matt Nathanson

They built a hero out of expectations

and what a hopeless hero was he with sticks for legs he shook when the wind blew,

even slightly

and he welcomed the smiles, he welcomed the applause

and he hoped that they’d never forget

just who they thought he was

they dressed him up in rich man’s clothes

and told him he was beautiful

then they expected miracles

His parents were pleased they went to all the parties

he was groomed for greatness from the time he was young

raised on a diet of television

he was taught to listen, kept dumb

and he welcomed desire and reckless luxury

and the world soaked up every drop of drama and insecurity

they dressed him up in rich man’s clothes

and told him he was beautiful

then they expected miracles

and then one day his admirers just quit him

they packed up their paint and were gone

and he stood alone,

their beautiful disaster,

wondering were he’d gone wrong

and he wanted the smiles and he wanted the applause

but no one would look him in the eye now,

no one returned his calls

they dressed him up in rich man’s clothes

and told him he was beautiful

then they expected miracles

Ze bouwden een held uit verwachtingen

en wat een hopeloze held was hij met stokken als benen hij schudde als de wind blies,

zelfs een beetje

en hij verwelkomde de glimlach, hij verwelkomde het applaus

en hij hoopte dat ze het nooit zouden vergeten

gewoon wie ze dachten dat hij was

ze kleedden hem in de kleren van een rijke man

en vertelde hem dat hij mooi was

dan verwachtten ze wonderen

Zijn ouders waren blij dat ze naar alle feesten gingen

hij werd verzorgd voor grootsheid vanaf het moment dat hij jong was

opgegroeid op een dieet van televisie

hij heeft geleerd te luisteren, werd dom gehouden

en hij verwelkomde verlangen en roekeloze luxe

en de wereld zoog elke druppel drama en onzekerheid op

ze kleedden hem in de kleren van een rijke man

en vertelde hem dat hij mooi was

dan verwachtten ze wonderen

en op een dag verlieten zijn bewonderaars hem gewoon

ze pakten hun verf in en waren weg

en hij stond alleen,

hun prachtige ramp,

zich afvragend of hij verkeerd was gegaan?

en hij wilde de glimlach en hij wilde het applaus

maar niemand zou hem nu in de ogen kijken,

niemand heeft teruggebeld

ze kleedden hem in de kleren van een rijke man

en vertelde hem dat hij mooi was

dan verwachtten ze wonderen