Harbor - Matt Nathanson

My idols are cracking and breaking apart piece by piece

I brush their dust off my pedestal and through the cloud I’ve

Kicked up I can just make out your face

In a world of plastic people, I know You’re real

I’m just a confused child, a ball of raw emotions shouting my

Hollow threats at you

I’ll kick and I’ll scream and I’ll call you names

But when my storm blows over you ll always hold me the

Same

In a world full of bullshit emotions, I know you feel

I can fall far away from my judgments

I can fall far away from my ignorance

When you cradle me in your arms

In a world of plastic people, I know You’re real

In a world of bullshit emotions, I know you feel

Under blankets, under the shelter of your skin, you warm me

From within

I never want to leave your arms for this long again

Mijn idolen barsten stuk voor stuk uit elkaar

Ik veeg hun stof van mijn voetstuk en door de wolk heb ik

Schopte, ik kan je gezicht nog net onderscheiden

In een wereld van plastic mensen weet ik dat je echt bent

Ik ben gewoon een verward kind, een bal van rauwe emoties die mijn

Holle dreigementen naar je toe

Ik zal schoppen en ik zal schreeuwen en ik zal jullie namen noemen

Maar als mijn storm overwaait, zul je me altijd vasthouden

Dezelfde

In een wereld vol onzin-emoties, weet ik dat je je voelt

Ik kan ver van mijn oordeel vallen

Ik kan ver weg vallen van mijn onwetendheid

Wanneer je me in je armen wiegt

In een wereld van plastic mensen weet ik dat je echt bent

In een wereld van onzin-emoties, weet ik dat je je voelt

Onder dekens, onder de beschutting van je huid, verwarm je me

Van binnenuit

Ik wil je armen nooit meer zo lang verlaten