Broken - Matt Nathanson

How ironic it all seems because I remember you telling me about other lovers running out of words to say to each other

and how beautiful you thought it was and I agreed that

would never happen to you and me so here we sit in silence, searching our heads for common ground

we’ve rehashed the past and beaten it down

left us with nothing, no present, no future

I still read your letter and all that evil makes me sick

But this is regimented pain and it gives me the illusion

that I have lived

I was the one that pushed you off the pedestal I put you on And with my arms still outstretched I watched you fall

And break apart like glass on the highway

I realized my mistake a bit too late

Because I’d never risk picking up the pieces,

Jesus look at them all

I’d never risk picking up all those goddamn pieces

because I lose control at the sight of my own blood

I still read your letter, and all that bullshit makes me sick

But this is regimented pain and it gives me the illusion

that I have lived

Hoe ironisch het allemaal lijkt, want ik herinner me dat je me vertelde over andere geliefden die bijna geen woorden meer hadden om tegen elkaar te zeggen

en wat vond je het mooi en dat was ik met je eens

zou jou en mij nooit overkomen, dus hier zitten we in stilte, zoekend naar gemeenschappelijke grond

we hebben het verleden opgerakeld en verslagen

liet ons achter met niets, geen cadeau, geen toekomst

Ik lees nog steeds je brief en al dat kwaad maakt me ziek

Maar dit is geregimenteerde pijn en het geeft me de illusie

dat ik heb geleefd

Ik was degene die je van het voetstuk duwde waar ik je op zette En met mijn armen nog steeds uitgestrekt zag ik je vallen

En uit elkaar vallen als glas op de snelweg

Ik realiseerde me mijn fout een beetje te laat

Omdat ik nooit het risico zou nemen om de stukken op te rapen,

Jezus kijk naar ze allemaal

Ik zou nooit het risico lopen om al die verdomde stukken op te rapen

omdat ik de controle verlies bij het zien van mijn eigen bloed

Ik lees je brief nog steeds, en al die onzin maakt me ziek

Maar dit is geregimenteerde pijn en het geeft me de illusie

dat ik heb geleefd