Lâche-moi - Matt

C’est la gorge nouée que je pousse la porte de chez moi

Je prie pour que ma femme ne m’entende pas

Il est 4h du mat' et dans le couloir calme et sombre

Je pense en moi tout bas, lâche-moi

J’en ai marre de me justifier marre d’entendre crier

Je suis a court d’excuses, mon coeur les refuse

J’en est marre de t’inquiéter, marre de t’supplier s’il te plaît

Ecoute-moi…

Je fonce vers la cuisine et ai droit à la même morale

Ces mêmes phrases qui reviennent, tous ces mots qui me font mal

Tu sais parfois j’aimerais pouvoir gagner ta confiance

Chérie, je crois, je pense avoir droit à ma chance

Il me semble t’avoir tout dit, comprends que j’ai mûri

C’est ma vie d’artiste alors je m’y plie

J’aimerais tant que tu cesses de m’attendre en regardant les heures

Qui défilent…

Met een brok in mijn keel duw ik de deur van mijn huis open

Ik bid dat mijn vrouw me niet kan horen

Het is 04.00 uur en in de gang stil en donker

Ik denk in mezelf, laat me gaan

Ik ben het zat om mezelf te rechtvaardigen, moe om geschreeuw te horen

Ik heb bijna geen excuses meer, mijn hart weigert ze

Ik ben het beu om me zorgen te maken, het beu om je te smeken alsjeblieft

Luister naar me…

Ik haast me naar de keuken en krijg dezelfde moraal

Diezelfde terugkerende zinnen, al die woorden die me pijn deden

Weet je, soms zou ik willen dat ik je vertrouwen kon winnen

Meisje, ik denk, ik denk dat ik mijn kans heb gekregen

Ik schijn je alles te hebben verteld, begrijp dat ik volwassen ben geworden

Het is mijn leven als artiest, dus ik gehoorzaam

Ik wou dat je stopte met wachten tot ik naar de uren keek

Wie paradeert...