The Allegory of the Cave - Matt Elliott

It must be what now 13 days?

But I can’t shake or forget this twist of cruel fate

You threw yourself into the fray

With no single thought of the end

You fell once again

So this is permanent this change

It’s far too late to contemplate beginning again

This transience is how it’s played

Once lost is away all your days, my friend are numbered

Oh come on silence whisper my name

Give me the answers that I crave

Is it so cold?

we just grow old and slowly crumble

The light reflects the wall of this cave

They dance the flame illuminates

But our hands are bound we can’t turn round to face the embers

Do these cells hold all that I am

& once they decay like you I’ll fade into the darkness

Oh come on silence whisper my name

Explain the rules of the game

Oh come on silence talk to me

My feet are bleeding to the bone

They’re cracked & worn

The skin is torn from such a long road

But there’s still a long way to go

The sun beats down

My furrowed brow’s about to burn now

The endless questions still remain

Did I live before & will I then live on once again?

Or are we plucked out from the void

& placed in this frame made of bones, blood & braincells

& so we’re thrown back in the void

Eternity in the dark is such a long time

Either path is lined with darkness

The crushing pain/the endless void

Repeat the same painful mistakes or

Slowly rot into the soil

Oh darkness please whisper my name

Whisper the rules of this here game

Wat moet het nu 13 dagen zijn?

Maar ik kan deze draai van het wrede lot niet van me afschudden of vergeten

Je gooide jezelf in de strijd

Zonder ook maar aan het einde te denken

Je bent weer gevallen

Dit is dus permanent deze wijziging

Het is veel te laat om te overwegen opnieuw te beginnen

Deze vergankelijkheid is hoe het wordt gespeeld

Eenmaal verloren is al je dagen weg, mijn vrienden zijn geteld

Oh kom op stilte fluister mijn naam

Geef me de antwoorden waar ik naar verlang

Is het zo koud?

we worden gewoon oud en brokkelen langzaam af

Het licht weerkaatst de muur van deze grot

Ze dansen de vlam verlicht

Maar onze handen zijn gebonden, we kunnen ons niet omdraaien om de sintels onder ogen te zien

Bevatten deze cellen alles wat ik ben?

& zodra ze vergaan zoals jij, zal ik vervagen in de duisternis

Oh kom op stilte fluister mijn naam

Leg de regels van het spel uit

Oh kom op stilte praat met me

Mijn voeten bloeden tot op het bot

Ze zijn gebarsten en versleten

De huid is gescheurd van zo'n lange weg

Maar er is nog een lange weg te gaan

De zon brandt

Mijn gefronste voorhoofd staat op het punt te branden

De eindeloze vragen blijven bestaan

Heb ik eerder geleefd en zal ik dan weer verder leven?

Of zijn we uit de leegte geplukt?

& geplaatst in dit frame gemaakt van botten, bloed en hersencellen

en dus worden we teruggeworpen in de leegte

De eeuwigheid in het donker duurt zo lang

Beide paden zijn omzoomd met duisternis

De verpletterende pijn/de eindeloze leegte

Herhaal dezelfde pijnlijke fouten of

Langzaam rotten in de grond

Oh duisternis, fluister alsjeblieft mijn naam

Fluister de regels van dit spel hier