Crisis Apparition - Matt Elliott

Was woken early morning by the smell of smoke and fumes

My eyes awoke to see a flame come dancing in the room

And as she dance she dazzled & entranced me with her gaze

And suddenly I realised that my room was now ablaze

I had to leave the comfort of what once had been my home

The flames once burnt had left me without a thing to call my own

My heart reduced to ashes and my soul reduced to tears

Collapsed and burned and bloody, broken way beyond my years

I thought I could hear Sekhmet whisper

Crackling my name

Saying «Do not fear your death my friend, fear life and all its pain»

«The pain that you have suffered and the pain that’s yet to come»

«The pain if there’s a next life and the pain if there is none»

I sifted through the embers not sure what I hoped to find

Perhaps a vision of your face perhaps a sacred sign

The blackened frames and timbers glowed a flashing orange gold

The colours that a true love said once was the me of old

The smell of smoke was beaten by the smell of petrichor

The rains washed all the ashes, cleansed the tears and rinsed the pores

Your flames they were majestic shame they were but smoke and lies

You’re cursed with disappointment now until the day you die

Werd vroeg in de ochtend gewekt door de geur van rook en dampen

Mijn ogen werden wakker om een ​​vlam te zien dansen in de kamer

En terwijl ze danste, verblindde ze en betoverde ze me met haar blik

En plotseling realiseerde ik me dat mijn kamer nu in brand stond

Ik moest het comfort verlaten van wat ooit mijn thuis was geweest

Door de vlammen die ooit waren aangebrand, had ik niets meer dat ik het mijne kon noemen

Mijn hart gereduceerd tot as en mijn ziel gereduceerd tot tranen

Ingestort en verbrand en bloederig, gebroken ver voorbij mijn jaren

Ik dacht dat ik Sekhmet kon horen fluisteren

Mijn naam kraken

Zeggen "Wees niet bang voor je dood mijn vriend, vrees het leven en al zijn pijn"

«De pijn die je hebt geleden en de pijn die nog moet komen»

«De pijn als er een volgend leven is en de pijn als er geen is»

Ik heb de sintels doorzocht, niet zeker wat ik hoopte te vinden

Misschien een visioen van je gezicht, misschien een heilig teken

De zwartgeblakerde kozijnen en het hout gloeiden als een knipperend oranje goud

De kleuren die een ware liefde ooit zei, was de ik van weleer

De geur van rook werd verslagen door de geur van petrichor

De regen waste alle as, reinigde de tranen en spoelde de poriën

Je vlammen waren majestueus jammer dat ze maar rook en leugens waren

Je bent nu vervloekt met teleurstelling tot de dag dat je sterft