Something about ghosts - Matt Elliott

I’m as lonely as a ghost

As I sit down to write these notes

To you and your intended

Spring is the worst time for most

Who’ll never know the boundaries

Or heard the notes as they were sung

I believe this lonely ghost was forced to wander on

Until by chance or fate was summoned to call on you

A service that he knew wouldn’t be answered

Less repaid in lust

Still your jaded shadow was forced to look upon

Sights not even a ghost should have to see

And as he slumps so listed, he cannot bear to watch

And yet he cannot draw his gaze away and flee

This poor ghost can only howl

Although his howls cannot be heard

His cries will go unheeded

No one will ever read his words

And though he cannot weep

He sheds his tears through me

Ik ben zo eenzaam als een geest

Terwijl ik ga zitten om deze aantekeningen te schrijven

Aan jou en je beoogde

De lente is voor de meesten de slechtste tijd

Wie zal nooit de grenzen kennen

Of hoorde de noten zoals ze werden gezongen

Ik geloof dat deze eenzame geest gedwongen werd om verder te dwalen

Totdat er bij toeval of het lot een beroep op je werd gedaan

Een service waarvan hij wist dat deze niet zou worden beantwoord

Minder terugbetaald in lust

Toch werd je afgematte schaduw gedwongen om naar te kijken

Bezienswaardigheden die zelfs een geest niet zou moeten zien

En terwijl hij zo in elkaar zakt, kan hij het niet verdragen om te kijken

En toch kan hij zijn blik niet afwenden en vluchten

Deze arme geest kan alleen maar huilen

Hoewel zijn gehuil niet te horen is

Zijn geschreeuw zal niet worden gehoord

Niemand zal ooit zijn woorden lezen

En hoewel hij niet kan huilen

Hij laat zijn tranen door mij heen stromen