Oh How We Fell - Matt Elliott

The sudden realization that not all is what it seems

Rises somehow exponentially

It turns from a cry into a wail

Then a scream and then a howl

An endless broken dull soliloquy

Pain can force the hand and turn the mind

The pictures taint the judgement every time

Then i turn around and see a wreck strewn on the road

The pictures and the pain you’ll never know

The pictures and the pain that i was good enough

To keep from scarring you

Some things are meant for you and you alone

And so I add more fuel to the fire

And try to find an answer in the pyre

At first the flames a comfort but the smoke gets in the eyes

There’s only so much left that one can burn

And now i find I’m dancing 'round the ashes of the bridges that i’ve burned

I take nothing from the lessons that i’ve learned

And so the wheel relentlessly goes round

Just cuts the rut a little deeper down

This youthful smile has turned into a frown

The eyes forever down

The spark forever drowned

I’ll sing as I go

I’ve learned well that it’s best not to know

And i use up the last of what’s left

In a vain effort just to forget

This arm contracts as it’s pulled

It’s disturbing the calm of the pool

I am lost in this mournful refrain

While re-analyzing this stain

This tainted wreck of lies again

And if what you said is true

I’m condemned to repeat 'till i’m through

Least until i can learn to forgive

Or learn simply not to relive

And this dream i could weep

So profoundly i finally could sleep

Undisturbed by the demons and shades

And this endless cycle of betrayal

Oh how we fell

And how is one supposed to mourn if one is not entirely sure what has died

And if it’s dead and if it’s dead and if it’s dead and if it’s dead why can’t i

cry

And all the things you told me that you read upon my palm they were lies

Say that they were lies

Het plotselinge besef dat niet alles is wat het lijkt

Stijgt op de een of andere manier exponentieel

Het verandert van een schreeuw in een jammerklacht

Dan een schreeuw en dan een gehuil

Een eindeloze gebroken saaie monoloog

Pijn kan de hand dwingen en de geest veranderen

De foto's bederven het oordeel elke keer

Dan draai ik me om en zie ik een wrak op de weg liggen

De foto's en de pijn die je nooit zult weten

De foto's en de pijn dat ik goed genoeg was

Om te voorkomen dat je littekens krijgt

Sommige dingen zijn bedoeld voor jou en voor jou alleen

En dus gooi ik meer olie op het vuur

En probeer een antwoord te vinden in de brandstapel

In het begin zijn de vlammen een troost, maar de rook komt in de ogen

Er is nog maar zoveel over dat je kunt verbranden

En nu merk ik dat ik dans rond de as van de bruggen die ik heb verbrand

Ik trek niets van de lessen die ik heb geleerd

En zo gaat het wiel meedogenloos rond

Snijdt de sleur een beetje dieper naar beneden

Deze jeugdige glimlach is veranderd in een frons

De ogen voor altijd neer

De vonk is voor altijd verdronken

Ik zal zingen als ik ga

Ik heb goed geleerd dat het beter is om het niet te weten

En ik gebruik het laatste van wat er nog over is op

In een vergeefse poging om gewoon te vergeten

Deze arm trekt samen als hij wordt getrokken

Het verstoort de rust van het zwembad

Ik ben verdwaald in dit treurige refrein

Tijdens het opnieuw analyseren van deze vlek

Dit bedorven wrak van leugens weer

En als wat je zei waar is?

Ik ben gedoemd te herhalen tot ik klaar ben

Tenminste totdat ik kan leren vergeven

Of leer gewoon niet opnieuw te beleven

En deze droom kon ik huilen

Dus ik kon eindelijk slapen

Ongestoord door de demonen en schimmen

En deze eindeloze cyclus van verraad

Oh wat zijn we gevallen

En hoe moet je rouwen als je niet helemaal zeker weet wat er is gestorven?

En als het dood is en als het dood is en als het dood is en als het dood is, waarom kan ik dat dan niet

schreeuw

En alle dingen die je me vertelde dat je op mijn palm las, waren leugens

Zeg dat het leugens waren