Being Boring - Martha Rose, Balayage, Drangsal

I came across a cache of old photos

And invitations to teenage parties

«Dress in white» one said, with quotations

From someone’s wife, a famous writer

In the nineteen-twenties

When you’re young you find inspiration

In anyone who’s ever gone

And opened up a closing door

She said, «We were never feeling bored

'Cause we were never being boring

We had too much time to find for ourselves

And we were never being boring

We dressed up and fought, then thought: «Make amends»

And we were never holding back or worried that

Time would come to an end"

When I went I left from the station

With a haversack and some trepidation

Someone said, «If you’re not careful

You’ll have nothing left and nothing to care for

In the nineteen-seventies»

But I sat back and looking forward

My shoes were high and I had scored

I’d bolted through a closing door

I would never find myself feeling bored

'Cause we were never being boring

We had too much time to find for ourselves

And we were never being boring

We dressed up and fought, then thought: «Make amends»

And we were never holding back or worried that

Time would come to an end

We were always hoping that, looking back

You could always rely on a friend

Now I sit with different faces

In rented rooms and foreign places

All the people I was kissing

Some are here and some are missing

In the nineteen-nineties

I never dreamt that I would get to be

The creature that I always meant to be

But I thought in spite of dreams

You’d be sitting somewhere here with me

'Cause we were never being boring

We had too much time to find for ourselves

And we were never being boring

We dressed up and fought, then thought: «Make amends»

And we were never holding back or worried that

Time would come to an end

We were always hoping that, looking back

You could always rely on a friend

We were never being boring

We were never being bored

We were never being boring

We were never being bored

Ik kwam een ​​cache met oude foto's tegen

En uitnodigingen voor tienerfeestjes

"Kleed je in het wit", zei de een, met aanhalingstekens

Van iemands vrouw, een beroemde schrijver

In de jaren twintig

Als je jong bent, vind je inspiratie

In iedereen die ooit weg is geweest

En opende een sluitende deur

Ze zei: "We hebben ons nooit verveeld"

Omdat we nooit saai waren

We hadden te veel tijd om voor onszelf te zoeken

En we waren nooit saai

We kleedden ons aan en vochten en dachten toen: «Maak het goed»

En daar hebben we ons nooit zorgen over gemaakt of ons zorgen over gemaakt

Er zou een einde komen aan de tijd'

Toen ik ging, verliet ik het station

Met een rugzak en wat schroom

Iemand zei: "Als je niet oppast"

Je hebt niets meer en niets om voor te zorgen

In de jaren zeventig»

Maar ik leunde achterover en keek vooruit

Mijn schoenen waren hoog en ik had gescoord

Ik was door een sluitende deur geschoten

Ik zou me nooit vervelen

Omdat we nooit saai waren

We hadden te veel tijd om voor onszelf te zoeken

En we waren nooit saai

We kleedden ons aan en vochten en dachten toen: «Maak het goed»

En daar hebben we ons nooit zorgen over gemaakt of ons zorgen over gemaakt

Er zou een einde komen aan de tijd

We hoopten dat altijd, terugkijkend

Je kunt altijd op een vriend vertrouwen

Nu zit ik met verschillende gezichten

In gehuurde kamers en in het buitenland

Alle mensen die ik kuste

Sommige zijn hier en sommige ontbreken

In de jaren negentig

Ik had nooit gedroomd dat ik zou worden

Het wezen dat ik altijd wilde zijn

Maar ik dacht ondanks dromen

Je zou hier ergens bij mij zitten

Omdat we nooit saai waren

We hadden te veel tijd om voor onszelf te zoeken

En we waren nooit saai

We kleedden ons aan en vochten en dachten toen: «Maak het goed»

En daar hebben we ons nooit zorgen over gemaakt of ons zorgen over gemaakt

Er zou een einde komen aan de tijd

We hoopten dat altijd, terugkijkend

Je kunt altijd op een vriend vertrouwen

We waren nooit saai

We hebben ons nooit verveeld

We waren nooit saai

We hebben ons nooit verveeld