At The Door - Marlon Craft

Waitin' for my train of thought to leave Manhattan

It’s been in the tunnel, I’m tryna see the sun

Been through a lot of hard times tryna believe in actions

But not one ever felt like time for me to run

And I’m addicted to dopamine

And hopes and dreams

And folks I’ve seen

But feel like I speak a different language than everyone round me,

word to Portguese

They be like «Damn, bruh’s ill»

And I appreciate the kudos

Shit ain’t all sweet, gotta appreciate the glucose

It’s hard to stick togther with your team, we keep th glue close

We be feelin' down in my town, you can hear us play The Blue Note

And when it’s time to go I’mma ride out

I’ll be on the road, fuck a hideout

Even my darkest times, wouldn’t white out

Listen, this is mine now

I wish I could cry but I ain’t got nothin to cry bout homie

Shit, I just hope I die before my pride outgrow me

I’ll be at the door

My life knock, knock, knock, knock

I feel my youth slip away

I ain’t mean it to end

I’m in a land where everything gotta be a means to an end

What you get to pick first?

The means or the end?

That sequence depends

And that’s a shitty diaper to be sittin in and givin' your life for the fight

to be brighter than what your nights were when you believe that they could end

And yet and still they can’t see we different but basially same

Like stopping that Essex v. Delancey, shit

The days and times of an impatient mind

As I look for now what I will later find

No bread just a body

Blood ain’t made of wine

Scary images above my shoulders in this frame of mind

But I’ll be ok with time

And when it’s time to go I’mma ride out

I’ll be on the road, fuck a hideout

Even my darkest times, wouldn’t white out

Listen, this is mine now

I wish I could cry but I ain’t got nothin' to cry bout homie

Shit, I just hope I die before my pride outgrow me

I’ll be at the door

My life knock, knock, knock, knock

Wachtend op mijn gedachtegang om Manhattan te verlaten

Het is in de tunnel geweest, ik probeer de zon te zien

Heb veel moeilijke tijden meegemaakt, probeer te geloven in acties

Maar niemand had ooit het gevoel dat ik tijd had om te rennen

En ik ben verslaafd aan dopamine

En hoop en dromen

En mensen die ik heb gezien

Maar het gevoel hebben dat ik een andere taal spreek dan iedereen om me heen,

woord naar Portugees

Ze zijn als "Verdomme, bruh's ziek"

En ik waardeer de pluim

Shit is niet allemaal zoet, ik moet de glucose waarderen

Het is moeilijk om bij je team te blijven, we houden de lijm dicht

We voelen ons down in mijn stad, je kunt ons horen spelen The Blue Note

En als het tijd is om te gaan, ga ik naar buiten

Ik zal onderweg zijn, verdomme een schuilplaats

Zelfs mijn donkerste tijden zouden niet wit worden

Luister, dit is nu van mij

Ik wou dat ik kon huilen, maar ik heb niets te huilen om homie

Shit, ik hoop alleen dat ik sterf voordat mijn trots me ontgroeit

Ik sta voor de deur

Mijn leven klop, klop, klop, klop

Ik voel mijn jeugd wegglijden

Het is niet mijn bedoeling dat het eindigt

Ik ben in een land waar alles een middel tot een doel moet zijn

Wat mag je als eerste kiezen?

Het middel of het doel?

Die volgorde hangt af van

En dat is een vieze luier om in te zitten en je leven te geven voor de strijd

om helderder te zijn dan wat je nachten waren als je denkt dat ze zouden kunnen eindigen

En toch en nog steeds kunnen ze niet zien dat we verschillend zijn, maar in wezen hetzelfde

Zoals het stoppen van die Essex v. Delancey, shit

De dagen en tijden van een ongeduldige geest

Terwijl ik nu zoek naar wat ik later zal vinden

Geen brood maar een lichaam

Bloed is niet gemaakt van wijn

Enge beelden boven mijn schouders in deze gemoedstoestand

Maar het komt goed met de tijd

En als het tijd is om te gaan, ga ik naar buiten

Ik zal onderweg zijn, verdomme een schuilplaats

Zelfs mijn donkerste tijden zouden niet wit worden

Luister, dit is nu van mij

Ik wou dat ik kon huilen, maar ik heb niets te huilen om homie

Shit, ik hoop alleen dat ik sterf voordat mijn trots me ontgroeit

Ik sta voor de deur

Mijn leven klop, klop, klop, klop