Lakstīgaka - Мария Наумова, Normunds Rutulis

Kur Gauja apmet loku un lokās līkumos

Tur pašā upes krastā es sēžu vakaros

Un noraugos pa straumei, kas ātri projām skrien

Un vienkārši tāpatās sirds mana dzied arvien

Kā lakstīgala sirds mana dzied

Ik vakaru, kad saulīte riet

Ik vakaru, kad saulīte riet

Kā lakstīgala sirds mana dzied

Kā lakstīgala sirds mana dzied

Kā lakstīgala sirds mana dzied

Es dzirdu putnu balsis, tā sēžot upmalā

Un dungojot par dzīvi pati savā nodabā

Un ko man vairāk vajag, vien upi kura plūst

Un sirdi pilnu laimes, kas nekad neizžūst

Un atkal klāt ir vakars un viss ir savādāk

Jo blakus man ir tava sirds, kas arī dziedāt māk

Ko vēl es varu gribēt?

Ko vairāk vēlēties

Ak, Likteni, mans labais, Tev gribu pateikties

Waar de Gauja buigt en buigt

Daar zit ik 's avonds bij de rivier

En ik kijk naar de stroom die snel loopt

En zomaar blijft mijn hart zingen

Als een nachtegaal zingt mijn hart

Elke avond als de zon ondergaat

Elke avond als de zon ondergaat

Als een nachtegaal zingt mijn hart

Als een nachtegaal zingt mijn hart

Als een nachtegaal zingt mijn hart

Ik hoor de stemmen van vogels die bij de rivier zitten

En zoemend over het leven in zijn eigen kamer

En wat ik meer nodig heb is een rivier die stroomt

En een hart vol geluk dat nooit opdroogt

En het is weer avond en alles is anders

Want naast mij is jouw hart dat kan zingen

Wat kan ik nog meer willen?

Wat wil je nog meer?

Oh, lot, mijn beste, ik wil je bedanken