Rosa - Marisa Monte

Tu s, divina e graciosa

Esttua majestosa do amor

Por Deus esculturada

E formada com ardor

Da alma da mais linda flor

De mais ativo olor

Que na vida preferida pelo beija-flor

Se Deus me fora to clemente

Aqui nesse ambiente de luz

Formada numa tela deslumbrante e bela

Teu corao junto ao meu lanceado

Pregado e crucificado sobre a rosea cruz

Do arpante peito seu

Tu s a forma ideal

Esttua magistral Oh alma perenal

Do meu primeiro amor, sublime amor

Tu s de Deus a soberana flor

Tu s de Deus a criao

Que em todo corao sepultas um amor

O riso, a f, a dor

Em sndalos olentes cheios de sabor

Em vozes to dolentes quanto um sonho em flor

s lctea estrela

s me da realeza

s tudo enfim que tem de belo

Em todo o resplendor da Santa Natureza

Perdo, se ouso confessar-te

Eu hei de sempre amar-te

Oh flor meu peito no resiste

Oh meu Deus o quanto triste

A incerteza de um amor

Que mais me faz penar em esperar

Em conduzir-te um dia

Ao p do altar

Jurar, aos ps do Onipotente

Em preces comoventes de dor

E receber a uno de tua gratido

Depois de remir meus desejos

Em nuvens de beijos

Hei de envolver-te at meu padecer

De todo fenecer

Je bent goddelijk en genadig

Majestueus standbeeld van liefde

door God gesneden

Het wordt gevormd met ijver

Uit de ziel van de mooiste bloem

Te veel actieve geur

Dat in het leven waar de kolibrie de voorkeur aan geeft

Als God aardig voor me was geweest

Hier in deze omgeving van licht

Gevormd in een oogverblindend en mooi canvas

Jouw hart naast mijn speer

Genageld en gekruisigd over het roze kruis

Vanuit je borst

Jij bent de ideale vorm

Meesterlijk beeld Oh eeuwige ziel

Van mijn eerste liefde, sublieme liefde

Jij bent Gods soevereine bloem

Je bent van God tot de schepping

Dat je in je hele hart een liefde begraaft

De riso, de f, de pijn

In olents vol met smaken

Met verdrietige stemmen als een droom in bloei

s lctea star

royalty's moeder

eindelijk alles wat mooi moet zijn

In alle pracht van de Kerstman Natuur

Vergeef me als ik je durf te bekennen

Ik zal altijd van jou houden

Oh bloem, mijn borst kan het niet weerstaan

Oh mijn god wat verdrietig

De onzekerheid van een liefde

Wat maakt me nog meer verdrietig over wachten?

Om je op een dag te leiden

Aan de voet van het altaar

Zweer, aan de voeten van de Almachtige

In bewegende gebeden van pijn

En ontvang je dankbaarheid

Na het verzilveren van mijn verlangens

In wolken van kussen

Ik zal je erbij betrekken tot mijn lijden

helemaal verwelken