Vestigial - Marianas Rest

I float through infinite void

Absorbed by all surrounding silence

Got lost here months ago

Mind scattered across the stars

Your words still haunt my thoughts

Be safe my dear, we will see soon

Choke us 'till we die

We the ignorant

We don’t know how to scream

And we learn but there’s no air left

To carry these words

No gods left to care

It flickers in my eyes

Small holes in all covering veil

Frozen thoughts drawn together

Like moths to a flame

I can turn and turn

But I will never reach anything again

Just emptiness

Ik zweef door oneindige leegte

Geabsorbeerd door alle omringende stilte

Ben hier maanden geleden verdwaald

Geest verspreid over de sterren

Je woorden spoken nog steeds door mijn gedachten

Wees veilig mijn liefste, we zullen snel zien

Verstik ons ​​tot we sterven

Wij de onwetenden

We weten niet hoe we moeten schreeuwen

En we leren, maar er is geen lucht meer

Om deze woorden te dragen

Geen goden meer om om te geven

Het flikkert in mijn ogen

Kleine gaatjes in alle bedekkende sluiers

Bevroren gedachten samengetrokken

Als motten voor een vlam

Ik kan draaien en keren

Maar ik zal nooit meer iets bereiken

gewoon leegte