Rosa - Maria João

Tu és, divina e graciosa

Estátua majestosa do amor

Por Deus esculturada

E formada com ardor

Da alma da mais linda flor

De mais ativo olor

Que na vida é preferida pelo beija-flor

Se Deus me fora tão clemente

Aqui nesse ambiente de luz

Formada numa tela deslumbrante e bela

Teu coração junto ao meu lanceado

Pregado e crucificado sobre a rósea cruz

Do arfante peito seu

Tu és a forma ideal

Estátua magistral oh alma perenal

Do meu primeiro amor, sublime amor

Tu és de Deus a soberana flor

Tu és de Deus a criação

Que em todo coração sepultas um amor

O riso, a fé, a dor

Em sândalos olentes cheios de sabor

Em vozes tão dolentes como um sonho em flor

És láctea estrela

És mãe da realeza

És tudo enfim que tem de belo

Em todo resplendor da santa natureza

Perdão, se ouso confessar-te

Eu hei de sempre amar-te

Oh flor meu peito não resiste

Oh meu Deus o quanto é triste

A incerteza de um amor

Que mais me faz penar em esperar

Em conduzir-te um dia

Ao pé do altar

Jurar, aos pés do onipotente

Em preces comoventes de dor

E receber a unção da tua gratidão

Depois de remir meus desejos

Em nuvens de beijos

Hei de envolver-te até meu padecer

De todo fenecer

Je bent goddelijk en gracieus

Majestueus standbeeld van liefde

door God gesneden

Het wordt gevormd met ijver

Uit de ziel van de mooiste bloem

Te veel actieve geur

Wat in het leven de voorkeur heeft van de kolibrie

Als God me zo vergevensgezind was geweest

Hier in deze omgeving van licht

Gevormd in een oogverblindend en mooi canvas

Jouw hart naast mijn speer

Genageld en gekruisigd aan het roze kruis

Vanuit je deinende borst

Jij bent de ideale vorm

Meesterlijk standbeeld oh eeuwige ziel

Van mijn eerste liefde, sublieme liefde

Je bent van God de soevereine bloem

Je bent van de schepping van God

Dat je in elk hart een liefde begraaft

Lachen, geloof, pijn

In olent sandelhout vol van smaak

Met stemmen zo pijnlijk als een droom in bloei

jij bent een melkachtige ster

Je bent een koninklijke moeder

Jij bent tenslotte alles wat mooi moet zijn

In alle pracht van de heilige natuur

Vergeef me als ik je durf te bekennen

Ik zal altijd van jou houden

Oh bloem, mijn borst kan het niet weerstaan

Oh mijn god wat is het verdrietig

De onzekerheid van een liefde

Wat maakt me nog meer verdrietig over wachten?

Om je op een dag te leiden

Aan de voet van het altaar

Zweer, aan de voeten van de almachtige

In bewegende gebeden van pijn

En ontvang de zalving van uw dankbaarheid

Na het verzilveren van mijn verlangens

In wolken van kussen

Ik zal je inpakken tot mijn lijden

helemaal verwelken