C'Etait La Nuit - Margaux Avril

L’aube se lève sur Paris France

Je n’aurais perdu que tes bras

Tes bras sont courts quand on y pense

Comme ils m’ont bercé ces bras la

Tes bras qui me semblaient immenses

Se la jouent petit bras

L’aube se brise sur Paris France

Je n’aurais connu que tes doigts

Tes doigts sont courts quand on y pense

Comme ils m’ont parcouru ces doigts

Tes doigts en qui j’avais confiance

Me dégoute et voilà

C'était la nuit pardonne moi

Quand c’est la nuit parfois j’y crois

C’etait la nuit ma seule excuse

La nuit sera ma muse

L’aube se crash sur Paris France

Je n’aurais connu que ta bouche

Ta bouche qui devrait faire silence

Plutot que baver sur ma couche

Ta bouche ouverte comme une offense

La remplit mais farouche

C'était la nuit pardonne moi

Quand c’est la nuit parfois j’y crois

C’etait la nuit ma seule excuse

La nuit sera ma muse

L’aube se meurt sur Paris France

Nous n’aurons connnu que quoi donc

Nos corps comme des fantomes qui dansent

Nos corps à corps mais à quoi bon

Nos corps et puis quelle importance

Remets ton pantalon

C'était la nuit pardonne moi

Quand c’est la nuit parfois j’y crois

C’etait la nuit ma seule excuse

La nuit sera ma muse

Dawn breekt over Parijs Frankrijk

Ik zou alleen je armen hebben verloren

Je armen zijn kort als je erover nadenkt

Terwijl ze me met die armen wiegen

Je armen die me enorm leken

Speel het kleine arm

Dawn breekt over Parijs Frankrijk

Ik zou alleen je vingers hebben gekend

Je vingers zijn kort als je erover nadenkt

Terwijl ze door mijn vingers renden

Je vingers die ik vertrouwde

Ik vind het walgelijk en hier is het

Het was de nacht, vergeef me

Als het nacht is, geloof ik het soms

Het was de nacht mijn enige excuus

De nacht zal mijn muze zijn

Dawn stort neer boven Parijs Frankrijk

Ik zou alleen jouw mond hebben gekend

Je mond die moet zwijgen

In plaats van op mijn luier te kwijlen

Je mond gaat open als een belediging

Vol maar fel

Het was de nacht, vergeef me

Als het nacht is, geloof ik het soms

Het was de nacht mijn enige excuus

De nacht zal mijn muze zijn

Dawn sterft over Parijs Frankrijk

We zullen alleen hebben geweten wat

Onze lichamen houden van dansende geesten

Ons lichaam tot lichaam, maar wat heeft het voor zin?

Ons lichaam en wat maakt het dan uit?

Doe je broek weer aan

Het was de nacht, vergeef me

Als het nacht is, geloof ik het soms

Het was de nacht mijn enige excuus

De nacht zal mijn muze zijn