Triste Novembre (Acoustique) - Marc Antoine

Elisa se souvient d’une sombre enfance

Elle n’a même pas passé l’adolescence

Elle souhaite que tout cela ne soit qu’un rêve

Pour chasser l’image qu’elle a de son père

Elisa se souvient de toutes ces nuits

Qu’il entrait dans sa chambre sans faire un bruit

Il lui disait qu’il serait toujours là

Mais elle ne pensait pas qu’il serait sous ses draps

Tous les soirs elle tremble

Chaque fois qu’elle pense

Que c’est son père qui viendra pour la border

Elle est seule dans sa chambre

Bien en silence

Et elle n’a personne pour la réconforter

Tout ce qu’elle veut c’est la chance

De vivre une enfance

Qui ne lui a jamais été accordée

C’est une journée d’automne

Un triste novembre

Qu’Elisa ne pourra jamais oublier

10 ans plus tard elle en souffre encore

Elle porte encore les traces sur son corps

Il lui disait que tout irai bien

Il lui répete encore le même refrain

10 ans plus tard il avoue ses torts

Sans émotions et sans aucun remord

Mais il disait qu’il le regrettait

Trop tard car le mal est déja fait!

Eliisa reste forte

A la vie elle s’accroche

Elle se dit qu’un jour son cauchemar sera terminé

Elle en parle a ses proches

De son père elle décroche

Elle se dit qu’un jour de lui elle sera libérée

Elisa herinnert zich een donkere jeugd

Ze kwam niet eens voorbij de puberteit

Ze wenste dat het allemaal maar een droom was

Om het beeld dat ze van haar vader heeft te verdrijven

Elisa herinnert zich al die nachten

Dat hij zijn kamer binnenkwam zonder een geluid te maken

Hij vertelde haar dat hij er altijd zou zijn

Maar ze dacht niet dat hij onder haar lakens zou liggen

Elke nacht beeft ze

Elke keer als ze denkt

Dat haar vader haar komt instoppen

Ze is alleen in haar kamer

Wel in stilte

En ze heeft niemand om haar te troosten

Het enige wat ze wil is geluk

Om een ​​kindertijd te leven

die hem nooit is gegeven

Het is een herfstdag

Een trieste november

Dat Elisa nooit kan vergeten

10 jaar later lijdt ze nog steeds

Ze draagt ​​nog steeds de sporen op haar lichaam

Hij vertelde haar dat alles goed zou komen

Hij herhaalt hetzelfde refrein nog een keer tegen haar

10 jaar later geeft hij zijn fouten toe

Zonder emoties en zonder spijt

Maar hij zei dat het hem speet

Te laat want het kwaad is al geschied!

Eliisa blijf sterk

Aan het leven klampt ze zich vast

Ze zegt tegen zichzelf dat op een dag haar nachtmerrie voorbij zal zijn

Ze praat erover met haar familieleden

Van haar vader haalt ze op

Ze zegt tegen zichzelf dat ze op een dag van hem zal worden bevrijd